ณ..ริมท่งดงอีเกี้งเก่ยขี้ฝ้า

[บ่าวจ้ำ]

ณ ริมท่งดงอีเกิ้งเก่ยขี้ฝ้า


คืนแรมแนมเบิ่งเกิ้ง..................เทิงฟ้า
กอดเข่าเช็ดน้ำตา....................เศ่าฮ้าย
เกิ้งถืกเงาขี้ฝ้า........................บังเมิด...มืดมิด
เงาเศ่าบังใจอ้าย.....................บ่ให้...ส่วงเซา

มืดเทิ่งบ่เคิ่งอ้าย.....................หม่นใจ
เศ่าย้อนฮักเจ้าหลาย................นางเอ้ย
เป็นหยังจั่งกลับกลาย...............ไลทิ่ม...ลาห่าง
ซ้ำบ่สายังเย้ย........................ว่าอ้าย...บ่สม

คืนเศ่ามีแต่เหล้า.....................เป็นหมู่
นกเซิ่นมาเป็นคู่.......................อยู่ซ้อน
ใจหยังจั่งอุดอู้........................คึดห่วน...หาน้อง
น้องหล่ามาลาย้อน...................แม่นอ้าย...จนบ๊อ

เกิ้งกลมเกี้ยง เก่ยก่าย กับก้อนเมฆ
งามปานเสก สรรสร้างฮัก จากสวรรค์
ยามฮักแฮง แฮ่งงามจบ ยามพบพาน
ยามเศ่าซั่น มันบ่งาม คือยามฮัก

.......ณ..ริมท่งดงเคย...................อีเกิ้งเก่ยกับขี้ฝ้า
แล้วปิดมิดแผ่นฟ้า........................มืดมัวมาบังฮอดใจ
.......ฮู้บ่ว่าคนเศ่า........................เซาแมะเซาอย่าบังหลาย
ฟ่าวหลีกไปให้ไกล.......................ปล่อยข่อยให้ใจส่วงซ่ะ
.......ขี้ฝ้าไลไปแล้ว.....................วิหคแหลวแซ่วบินเซิ่น
นกเอี้ยงส่งเสียงเอิ้น......................เวิ่นกู่ก้องฮ้องหาคู่
.......ผู้ข้าเมาเดียวดาย..................คึดฮอดหลายใจหดหู่
เมาหยังกะบ่ฮู้.............................แต่ฮู้อยุ่ว่าย้อนน้อง
.......ขี้ฝ้าลาลับไป.......................แต่ว่าใจอ้ายหม่นหมอง
ฟ้าแจ้งมีแสงส่อง.........................แต่ใจต้องยังหมองเศ่า
.......อยากเศ่าเศ่าไปโลด..............มาคักโพดแท้ความเหงา
บดบังบ่ยังเงา.............................เฮ็ดกันเอาให้สาสม
.......บ่ต้องมาหลูโตน...................ซานำคนเมาจนขม
เอาตี๊สิให้จ่ม..............................เอาให้สมสาแก่ใจ
.......เศ่าหลายกะเจ็บปวด..............เหล้าเมิดขวดแล้วสิไป
เมาแล้วกะจ่มหลาย.................ย่านเกิ้งหน่ายไปก่อนดอก

ท้าวจ้ำ#คนรักของไผ๋
เวอร์ชั่น เมาเหล้าขาว...หย่าวกลอน
๑๗ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๒

[nakorn]

คืนเศ่ามีแต่เหล้า............เป็นหมู่
อั่น..ถ่ามีเหล้าแล้วผมกะขอเป็นต้มไก่ กะได้แล้วสิมานั่งเป็นหมู่ดอก
(เว้าเล่นเด้อ) ซึ้งหลายครับ ขอยืมไปเว้านำผู้สาวแหน่เด้อครับ