มื้อจากไกลดวงใจอ้าย กะเพียงกายย้ายความห่าง ทุกเส้นทางความฮักมั่น บ่เคยกั้นกันระหว่างเฮา
ม่านแสงเงาความคิดฮอด ได้ลอดส่องกล่องหัวใจ ยามหวั่นไหวได้โทรหา บ่เห็นตากะยังยิ้ม
ขอเก็บซิมคำฮักเจ้า เติมใจเหงามื้่อหล่ะหน่อย เติมใจลอยมื้อหล่ะครั้ง เติมหวังอ้ายแต่ละวัน
หากเจ้าปันความฮักไคร่ แบ่งฝากไผมื้อละหน่อย หรือแม่นหลอยไปกล่าวเว้า เอาคนไกล้ไว้นั่งเฮียง
ย่านแต่เพียงส่งเสียงอ้าย คนข้างกายนั้นผู้ใหม่ ย่อนทางไกลบ่พ้อหน้า เลยจ๋าจ้า ผู้อื่นแทน
หากเป็นแฟนแค่เสียงเว้า ความฮักเฮาคงไร้ค่า มื้อกลับมาพ้อหน้าเจ้า ย่านกินข้าวบ่ายน้ำตา ซาแหลวว
อ้างข้อความนี้
Bookmarks