คืนวันเพ็ญเดือนสิบสองน้ำนองหน้า
ดึกมองฟ้ายิ่งช้ำน้ำตาไหล
ลอยกระทงปีนี้ไม่มีใคร
มาเคียงใจเคียงขวัญวันลอยกระทง

ด้วยพบรักคนไกลในชาตินี้
จึงไม่มีสิทธิ์ใกล้แม้นใจหลง
สายน้ำเอื่อยเฉื่อยฉ่ำใจดำรง
เฝ้าพะวงคำนึงไกลในภวังค์

ลอยกระทงสองใบไปปลายฟ้า
ขอชาติหน้าอย่าเศร้าเหมือนเก่าหลัง
เก็บเนื้อความอธิษฐานจารประทัง
รู้เถอะ..... หวัง.... เคียงคู่อยู่คนเดียว


สายตาหมองมองน้ำงามยามสงัด
ลมล่องพัดยินเพลงไผ่ใจยิ่งเชี่ยว
คำนึงรอยคารมกว่าคมเคียว
คนเปล่าเปลี่ยวซึมเศร้า..เงารักจาง


ด้วยชาตินี้มีสิทธิ์แค่..ผิดหวัง
แม้นจริงจังรักไม่งามเพราะความต่าง
พบกันเมื่อสายไปในหนทาง
จึงเลือนรางจะสมหวังดั่งใจรอ

ชูกระทงเหนือศีรษะหทัยมั่น
จงสมฝันสมหวังดั่งที่ขอ
ขอชาติหน้าเราพะเน้าพะนอ
ล่องเคลียคลอไม่ห่างอย่างกระทง