ไฟที่ร้อนสักวันจะมอดไป
ไฟที่ร้อนที่ใจสักวันจะมอดไป...อย่าร้องให้ใช้น้ำตาดับไฟเลยหนา
แค่คนดีปล่อยให้กาลเวลา...ให้ใครผ่านมาดับไฟใจให้มอดเอย
ตื่นเช้ามาวันนี้มาพร้อมกับใจที่ร้อยลุ่มเหมือนไฟสุ่มทรวง...มีแต่คิดถึงคนที่อยู่ไกล เฮ็ดก็ไม่หายคลายความคิดถึง...นับวันยิ่งเพิ่มขี้นเรื่อย ๆ คิดถึงแล้วก็น้ำตาไหล คิดคนไกลไม่มีวันได้เจอะเจอ ...หวังว่าไฟที่ร้อนระอุคงมอดไปสักวัน .... สู้สู้ จ้า
คิดฮอดจังเลย
เด็กน้อยน่ารัก
18 กันยายน 2552
08.01 น.
Bookmarks