ในที่สุดวันแห่งการจากลาชั่วนิรันทร์ก็มาถึง
ค่ำของวันที่ 21 กันยายน 2552เวลา2ทุ่มกว่าๆขณะกำลังนั่นเล่นในเว็บบ้านมหา.. ผมได้รับโทรศัทพ์จากทางบ้าน ว่าพ่อใหญ่จากไปแล้วด้วยอาการสงบ ด้วยโรคชรา ถึงแม้จะทำใจไว้แล้วแต่เมื่อวันนี้มาถึงก็อดเศร้าโศกไม่ได้ เมื่อวันที่ 20 สิงหาคมที่ผ่านมา ผมได้กลับไปเยี่ยมอาการของพ่อใหญ่ ด้วยวัย 90 ปีและต้องต้องสู้กับโรคภัยที่รุมเร้าถึง 2 เดือน ทำให้พ่อใหญ่ร่างกายทรุดโทรมจนเกือบจำไม่ได้
ความทรงจำเกี่ยวกับพ่อใหญ่ตั้งแต่เล็กจนโต พ่อใหญ่เป็นคนใจบุญ ไม่เคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิต กินเท่าที่มีไม่เบียดเบียนชีวิตอื่น เข้าวัดฟังธรรมเป็นกิจวัตร ในงานบายศรี งานแต่งงาน งานขึ้นบ้านใหม่ พ่อใหญ่จะได้รับเชิญไปเป็นพราหมบายศรีสูตรขวัญ เป็นประจำ พ่อใหญ่เป็นที่รัก เคารพของลูกหลาน ญาติมิตร พ่อใหญ่เปรียบเสมือนต้นไม้ใหญ่ที่ให้ร่มเงา ให้ความร่มเย็นแก่ลูกหลาน ในขณะที่ป่วยมีผู้คนแวะเวียนมาเยี่ยม มาให้กำลังใจไม่เคยขาด แต่ก็เหมือนต้นไม้ที่กำลังจะร่วงโรยแม้จะให้ปุ๋ย พรวนดิน ก็ไม่อาจยืดหยัดอยู่ได้อีก ถึงเวลาก็ต้องล้มลงตามกาลเวลา
จากนี้ไป ไม่มีร่มเงาที่ร่มเย็นนี้อีกต่อไปแล้ว แต่คุณงามความดี ของพ่อใหญ่ยังคงอยู่ให้ลูกหลาน ได้ระลึกถึงตลอดไป ขอให้ดวงวิญญาณของพ่อใหญ่จงสถิตย์ในภพภูมิที่ประเสริฐและพร้อมด้วย แก้ว 3 ประการ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ด้วยเทอญ..
ด้วยความอาลัย..จากหลาน.........
จากวันนี้ต่อไปไม่เห็นแล้ว
ดั่งดวงแก้วสิ้นสลายมลายสูญ
อำลา อาลัย ให้อาดูร
ขอเทิดทูน คุณความดีนี้นิรันดร์
ลูก หลาน ขอน้อมวิญญาณ พ่อใหญ่
สู่วิมานเมืองแมน แดนสวรรค์
จากไปวันนี้ไม่มีแล้ว ชั่วนิรันดร์
ขอวิญญาณ สู่สรรค์ ชั้นดาวดึงส์...
รูปนี่ถ่ายเมื่อ ต้นปีนี้ครับ ตอนทำผ้าป่าเมือบ้าน...
Bookmarks