ผมเป็นคนหนึ่งที่ได่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของสมาชิกคนอีสานเว้าอิสานในบ้านมหาแห่งนี้
ซึ่งได้รับคำแนะนำจากอ้ายมัย (สมัย) ตั้งแต่ปีกลาย ซึ่งแต่ก่อนเว็บนี้กะเข้ามายากๆ ฟังเพลงกะยาก จนช่วงหนึ่งเข้าเว็บบ่ได่ แต่ปัจจุบันกับแต่ก่อนต่างกันหลาย ที่ผมประทับใจในเว็บนี้คือ ผมคิดว่าหลายๆคนที่เป็นสมาชิกในบ้านมหานี่มีแต่คนที่มีจิตใจที่ดีมีเมตตา ห่วงหาอาทรกันเสมอ ซึ่งตอนที่ผมบ่ค่อยซำบายกะได่กำลังใจจากพี่น้องในบ้านมหา คอยถาม คอยเป็นห่วง และสมาชิกคนแรกที่ผมได่เห็นตัวตนของเพิ่น คือ อ้ายมนสิทธิ์ หรือว่าหนุ่มเมืองกาญจน์ ซึ่ง 26-27 ที่ผ่านมาผมได้ไปพักผ่อนกับบริษัท อยู่ที่แพแม่น้ำแคว อ้ายเพิ่นทำงานอยู่ สน.ท่ามะกา (ขออนุญาตเอ่ยที่ทำงาน) เพิ่นออกเวรแล้ว ดึกแล้ว เพิ่นยังได่ขับรถมาหา ซึ่งผม บ่าวเคน กับ อ้ายมัย อาจจะต้อนรับขับสู่บ่เต็มที่ปานได๋ แต่ได่คุยจาจิโจ่ย แล้วฮู้สึกภูมิใจลึกๆ ที่ได่ฮู้จัก อ้ายอีกคนหนึ่งที่เพิ่นมีอุดมการณ์สูง ที่สิคอยอบรม เป็นวิทยากร ในการประชาสัมพันธ์ให่เด็กรุ่นใหม่ๆ ได่ห่างไกลยาเสพติด ผมว่า
เรื่องดีๆแบบนี้ น่าสนับสนุนอิหลีครับ ผมประทับใจในคำเว้าคำจาของเพิ่นหลายครับ ผมกะเลยอยากสิถ่ายทอดความรู้สึกนี่ สู่พี่สู่น้อง และผมหวังว่าตัวผมเองคงสิมีโอกาศได่ฮ่วมได่เฮ็ดสิ่งดีๆ มีประโยชน์ให้กับบ้านมหาและสังคมต่อไป ขอบคุณทีมงาน ขอบคุณพี่ๆน้องๆที่สร้างสรรค์สิ่งดีๆ
Bookmarks