รจนาบทกวีพลีแด่โลก
สังเวยโศกแสนเศร้ารานร้าวไหว
มากผองชนหลงทางห่างพระรัตนตรัย
ในดวงใจขาดเมตตาธรรมคิดทำลาย

อีกไม่นานดอกหนาจำลาจาก
เราต้องพรากสิ่งแสนงามนิยามหมาย
ดวงดอกไม้ร่ายฟ้อนอ้อนลมพราย
จักมลายหายสิ้นกลิ่นสุคนธา

เพราะมนุษย์ไม่ซึ้งค่าคำว่ารักษ์
เพียรหาญหักทำลายทุกแหล่งหล้า
ธรรมชาติแปรเปลี่ยนรอเวลา
ฟ้าดินดลให้รู้ค่ามิช้านาน

ดาวดวงหนึ่งจะเคลื่อนมาน่ากลัวนัก
มาทายทักโลกแสนใกล้คล้ายปาฏิหารย์
แกนโลกเอียงมีเพียงน้ำผลาญแหลกราน
มืดชั่วกาลนานชั่วกัลป์ขวัญสะเทือน

ดวงดอกพุดงามพิสุทธิ์ซาบซึ้งค่า
จิตแจ่มจ้าดั่งดาวรายเสมอเสมือน
เพียรภาวนารจนาธรรมคอยย้ำเตือน
ถึงผองเพื่อนเกิดแก่ร่วมเจ็บตาย

ถึง..ดวงใจในร่มรัก..แดนศักดิ์สิทธิ์
พรหมลิขิตจากดวงจิตนิมิตหมาย
อย่าเสียเวลากับเรื่องราวอันเปล่าดาย
ก่อนจะสายหมายตามรอยพระพุทธา

ทิพย์ปัญญาอธิษฐานนานกี่ภพ
ชีวีจบสักแสนชาติพบพระศาสนา
กระจ่างธรรมนำสู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์แดนเทวา
กราบ..
แทบบาทพระศาสดาน้ำตาพรายดั่งสายเพชร







โดย พุด
ที่มา.....Forward mail