หลังฝนพร่างนวลนภาฟ้าสิ้นโศก
โลกทั้งโลกหอมงามในท่ามฝัน
ไม่มีคำพูดใดรำพึงรำพัน
น้ำตาขวัญชึมซึ้งจากบึ้งใจ

พบโพธิจิตสัจจธรรมอันล้ำค่า
ลืมมายาในโลกจริงสิ่งหวั่นไหว
ดั่งบัวบานผลิช่อละมุนละไม
น้ำค้างใสหยดพราวราวเพชรพราย

ถักร้อยสร้อยอักษราภาษาทอง
เรืองรองตระการจิตดั่งคิดหมาย
เจริญสติในราตรีที่เดียวดาย
ดั่งดาวรายทอแสงพร่างกระจ่างใจ

ให้แลลึกลงไปในใจตน
รู้ทุกข์ทนทันเท่ารานร้าวไหว
ทุกข์สรรพสิ่งผันแปรมลายไป
แม้กระทั่งลมหายใจใช่ยาวยืน







โดย พุด
ที่มา.....Forward mail