จะรอเธอที่จุดสุดปลายฟ้า

เพื่อหวังว่าสานฝันของวันใหม่

คิดกอบเกลี่ยเมฆฝันเหมือนควันไฟ

ปั้นเป็นใจผูกพันนิรันดร์กาล


ต้องกลับมาที่นี่อีกกี่ครั้ง

มาเพื่อฝังซากฝันอันแสนหวาน

ปลูกดอกไม้คลุมกอออกช่อบาน

ก่อเป็นฐานหล่อเลี้ยงรักเพื่อจักงาม


จะรอเธออยู่ที่จุดสุดปลายฟ้า

กลางป่าหมู่ดาววาวไหวหวาม

ด้วยหัวใจห่วงหวงห่วงติดตาม

จนถึงยามสองดวงใจได้พบกัน


นานชั่วกัปป์นับเวลารอที่นี่

จะกี่ร้อยโกฏิปีจะรอขวัญ

กาลผันแปรแค่ฝืนเปลี่ยนคืนวัน

จะรอขวัญอยู่ที่นี่ที่สวนดาว






โดย คนกุลา
ที่มา.....Forward mail