คึดนำเจ้าอยู่อ่ำหล่ำๆ..

[ลาวดีน้อย]

คึดนำเจ้าอยู่อ่ำหล่ำ คึดนำเจ้าอยู่อ่ำหล่ำ อำล้ำอำหล่ำอ้ายเอย
พอหัวค่ำบ่เห็นเจ้าเศร้าในจิตร ได้แต่คิดคิดฮอดๆแต่เจ้านั่น
กะได้สุขเมื่อเห็นหน้าเจ้า ใจอบอุ่นขึ้นทันทีพุ้นล่ะอ้าย....เอย อิอิ

[sompoi]

โอน้อ..
เจ้าผู่ภุมรินเผิ่งซ้อน.. ซู้คนก่อนบ่อนเคยอยู่..เอ๋ย
เฮานั่นเคยเทียวทางล่อง.. เว่าล่องส่องจ่องนำก้อม
หอมกะยอมดอกท่วมฟ้า..สิบบ้านส่าห้าบ้านแซว
ส่างเป็นไหลลืมกันแล้ว..หือน้อเจ้าเว่าจั่งได๋
คือบ่จำแท่น้อซาย..คำได๋เว่าเข้าใส่ใจ
บ่ได่เขียนแต่คำฮ่าย..หนีจากไปกะลืมเสีย
คิดจั่งได๋กะไขเบี้ย..ซายบ่ฮอนนำแน่บ้อ
อดแท้น้อใจคนนี่..บ่าวผู่ดีควมบ่อต่อ
จั่งบ่อเฝ่าเอาใจตั้ง..หาแต่ทางสิวั่งเวิ่น..น้อซายเอ้ย

[ลานบุญ]

เบิดบ่อนท่าพรรษากะผ่าน...ปีใหม่ใกล้ฮวมแล้ว ชายนั่นวาจั๊งได๋
ซู้บ้านใกล้เพิ่นกะแต่งงานดอง...เหลือแต่สองคนเฮายังนัดวันปันพรุ่ง
ถือคำหมั่นสัญญาแลงแลง...แงงแต่ภาพแต่อ้ายบังหน้าสู่วัน
คงบ่อพ้อมื่อแมนแสนดี...จั๊งสิเห็นวันงานสู๋ขวัญน้ออ้าย
หลายปีแล้วบ่อเห็นแววมาส่อง...กะจั๊งแมนอ้ายหลอกน้อง..งให้นั่งท่าคอยเหงาแท้น้อออ

[ร้อยหมื่นพันไมล์ไกลบ้าน]

ซายเอย...
คั่นเป็นอานิสงฆ์สร้าง... แปงทางให้เทียวย่าง
ถึงสิไกลกะบ่ฮ้าง... ทางฮกเฮื้อกะส่องเห็น
คั่นสิเป็นคือกรรมสร้าง... แปงหนทางให้ไกลกัน
เป็นทางตันฮกฮื้อ... ไกลหรือไกล้กะคือไกล
สองเฮาคือกรรมสร้าง... บ่เห็นทางสิเทียวย่าง
เป็นทางฮ้างฮกเฮื้อ... ส่องบ่เหลือทางสิเทียว....ซายเอย

ลองแต่งจ้า มีแต่ทางๆเทียวๆ วนเวียนอยู่แถวนี้หาทางออกบ่ได้

[sompoi]

อะปร๊าดด ม่วนๆจ้า มีแต่ผู่เก่งๆ ขนาดหัดแต่งเทือแรกเนาะ บ่คือขะน้อยแม๋ะจ้า แต่งเทือแรกจนอ้ายศรีมาป้อย ฮ่าๆๆๆ.. ยินดีและขอเชิญมาเว่านำกันม่วนๆเด้อจ้า จักหน่อยคั่นเว่าพอเป็นแล้วมันกะม่วนไปดอกเนาะ ใหม่ๆกะขัดกะเขินแน่ะส่างถ่อน ถือว่าหัดเรียนเนาะจ้า..

[พลายแก้ว]

คิดนำหลายแท้นอจ้า คิดพ้อหน้าอยุ่อ่ำล่ำ อ่ำล่ำ
เซ้าจนค่ำกะคิดพ้อ หน่ายเด้น้อ..หน่ายเจ้าของ
สายตามองส่องบนฟ้า มีแต่หน้าเจ้ายิ้มใส่
หนักแม่นทางหัวใจ เจ้าคนไคเข้าซ้น มุดหม่นอยู่หยั่งเว็น
หัวอกเป็นจั่งไฟไหม้ เจ็บหัวใจปานฟ้าผ่า
แนวว่าบาดบ่มีบ่อนแป้ว สิปัวได้แม่นฮ่อมได๋
ขอคนไคเห็นใจบ้าง อย่าฟ้าวหมางฮ้างหน่าย
อยากเห็นหน้าเจ้าหล๊าย หลาย ใจสิวายตายแล้ว ขอหน่วยแก้วจงอีดู....

[๛หนุ่มบ้านไกล๛]

อยากพูดกลอนภาษาอีสาน เป็นแท้น้อ ...

[มั่วหน่าฮ่าน]

อุกเด้ใจอั่งเอ้า มโนเนาอยู่ในอก ใจสะทกสะท้อน ออนซอนนำแต่น้อง

ฮักสองเฮาเคยสร้าง ฮ่วมทางแต่กี้ก่อน เจ้ามาหลงลืมคอน ปล่อยอ้ายนอนน้ำตาย้อย

คองคอยถ่าขวัญตามาลืมเก่า คนเคยฮักของเจ้า เลยนั่งเหงาปานเป็นป่วง

อยากขอทวงคำมั่น คำสัญญาที่เว้าหวาน หรือน้ำตาลเปลี่ยนเป็นขม ปล่อยอ้ายจมในความขื่น

บ่อยากฝืนใจนาง ไปตามทางเจ้าสาเถาะ อ้ายมีบุญแต่บ่ซอด บ่ได้สอดกลางใจเจ้า

ไปนำเขาโลดสาหล่า อย่าหัวซาคนจั่งอ้าย แมนบ่ตายคือสิรอด ขอคึดฮอดอยู่ “อ่ำหล่ำ”
....อุอุ...คึดฮอดเจ้าอยู่..อ่ำหล่ำๆ

[plasak]

ม่วนครับม่วน

[พลายแก้ว]

คึดนำหลายแท้เด้ คึดฮอดเด้คึดฮอดคัก
สงสัยมักเขาแล้วตี้ หัวใจนี้จั่งคึดนำ
คึดอ่ำหล่ำ อำล่ำ คึดนำเขาเฮ็ดหยังหน่อ
นั่งก่อส่อหน้าจอบอร์ด รอเขาซอดแต่ละวัน
คำเป็นพันอยากสิเว้า ยามได้เข้ามาพ้อเพิ่น
แต่กะเขินมือกะค้าง จักสิเอ่ยอ้างว่าจั่งได๋
จนเขาหายไปจ้อย ยังใจลอยไปนำเพิ่น
ปากสิกกกล่าวเอิ้น กะบ่กล้าเอ่ยคำ
คิดขึ้นมาละช้ำ ระกำในใจแท้หน่อ
พออยากเอาคอ ไปงัดไม้ ให้ตายทิ่มอยู่ฝั่งทาง เด้นอ...