คึดนำเจ้าอยู่อ่ำหล่ำๆ..

[chudhancock]

ยากนำงานสั้นบ๊ออ้าย งานหยุ่งหลายสั้นบอพี่
เคยเห็นมีแต่งานว่าง หยังคือหยุ่งมาซ่างเป็น
เลยบอเห็นอ้ายมาเว้า น้องนี่เหงาแท้แท้พี่
เคยได้มีคำเว้า จ๋าต้าน ดอกต่อกัน คั่นหยุดงาน
มื่อได๋นั่น มาคุยกัน อีกเด้อพี่ น้องคนเหงา
ดอกผู้นี่ สิคอยเจ้า มาเว้านำ นี่แหล่วอ้ายเอ้ย

[sompoi]

อ้ายเอ๋ย
วาสนาบ่สมเจ้าเลยได่เฝ่าแต่เงาเพิ่น
นั่งแนมทางจนไกลเยิ่น..คองถ่าแล้วกะเปล่าดาย
หลงคึดนำผะอวนอ้าย..ไกลแต่ทางพอหย่างต่อ
บาดไกลใจนั่นหนอ ท้อจนอยากโฮไห้ บ่หาญไปป่วงละเมอ
ได่แต่เผลอนำใจเศร่า นั่งเหงาในมโนหน่วง
เจ้าผู่ดวงดอกว่าน ไปหลงบานอยู่บ้านได๋..แหล่วน้อ

[พลายแก้ว]

แม่นอยู่ใสกะคิดพ้อ คิดฮอดน้อเทิ่งเป็นห่วง
คิดนำดวงดอกไม้ เป็นได๋บ้างบาดห่างกัน
ทุกคืนวันของอ้าย เหงาหลายเจ้าฮู้บ่
เฮ็ดคือคนบ่พอ นั่งแหงนคอรอเบิ่งฟ้า พอปานบ้าบ่ได้ปัว
ย่อนในหัวมีแต่เจ้า เข้ามาอยู่ในความคิด
แม่นสะหลิดกะบ่หลุด บ่อาจหยุดโหยะเซาไว้
ทางหัวใจแฮ่งเป็นฮ้าย ปานสิตายไปนำเพิ่น
ย่อนว่าฮักเหลือเกิน แต่หากเขินในคำเว้า สิบอกเจ้ากะบ่หาญ..นางเอย