คนไร้ค่านอนน้ำตาไหลอาบแก้ม
คืนข้างแรมหมองหม่นจนสลัว
คิดน้อยใจในชะตาช่างน่ากลัว
รักพันพัวคอยตอกย้ำจำไม่คลาย
คนไร้ค่าที่โดนทิ้งผิดอันใด
คนไร้ใจเขาถึงได้คอยห่างหาย
ว่าคำนิดไม่เคยคิดให้ระคาย
ผิดมากมายหรือที่รักหักใจลา
คนไร้ค่าน้ำตารินผินหาเหล้า
ดื่มให้เมาเพื่อลืมเธอเพ้อครวญหา
ทั้งเมารักเมาหลอกยอกอุรา
น้ำจากตารินผสมขมใจดี
จอกที่หนึ่งให้ตัวเองที่โง่นัก
จอกที่สองให้กับรักหลงวิถี
จอกที่สามให้กับชายในฤดี
จอกที่สี่มอบให้หญิงที่ชิงไป
คนไร้ค่าหยดน้ำตาไหลหลั่งริน
คนใจหินเขาเย็นชาหาหวั่นไหว
ฆ่ากันอย่างเลือดเย็นเซ่นหทัย
คนที่ใช่กลายเป็นมารพล่าผลาญทรวง
Bookmarks