ตั้งแต่มื้ออ้ายมีเจ้า จักความเหงาไปไสแน่ บางมื้อเหลียวเบิ่งแญ่ (แย้) ยังยิ้มแปล้เข้าไส่มัน
เดินตามฝันไปสุดฟ้า ดวงดาราปานลอยต่ำ เพลงพึมพำกะหลงเต้น สิเย็นฮ้อนอ้ายบ่แคร์
ทุกซอกแจมีหน้าเจ้า ยิ้มผ่านเงาหัวใจอิ่ม ดอกรักพิมพ์กลางใจอ้าย ชายคนนี้ที่รักเธอ
มื้อนี้เจอความเจ็บช้ำ หัวใจตำความหว้าเหว่ ได้ย่างเซวินบักหว่า คิดเห็นหน้ากะแม่นซัง
ตัวที่ยังพอยืนได้ ทางหัวใจมันสิ้นท่า เพียงน้ำตาแสดงออก บอกว่าฮักอ้ายเป็นแค่ลวง
โลกใหญ่หลวงที่เคยแจ้ง ดาวสิ้นแสงเดือนมอดมิด หนึ่งชีวิตเคยฮักเจ้า คงต้องเว้าว่าเฮ็ดใจ
Bookmarks