ซุบหมากเขือ

[hot]

ตอนซุบหมากเขือ


เว้าพื้น ซุบหมากเขือ นี่กะเป็นอาหารจานเด็ดอย่างหนึ่งเด้อ แต่ถ้าสิให้แซบต้องใช้ หมากขอนเอื่อ เด้อ ถ้าใช้ หมากแขเกื่อ มันบ่ค่อยแซบเด้อ เพราะว่า หมากเขือมันแก่ นั่นล่ะ

ซุบหมากเขืออ่อน ใส่ป่นปลาค่อ ปั้นข้าวเหนียวฮ้อนๆ คุ้ย โหม่มบ่าม ม้วนผักติ้ว หย่ำก่วมๆ โฮ้... แซบดีปานหยัง พุ่นล่ะแหม แต่ว่าอย่าลืมใส่ปลาแดกเด้อล่ะ คันบ่ใส่ปลาแดก เฮ็ดจั่งได๋ กะบ่แซบบ่นัวเด้อ สิบอกให่

ฮู้..เว้ามาแย้ว น้ำยายหยัย....

เอ้า.. หันเข้ามาฟังเรื่อง ซุบหมากเขือสูตรเด็ด แม่ใหญ่ทา มันสิแซบซั่มได๋ สะล่ะล่ะ...

แม่ใหญ่ทา เลามีนาหลาย คันสิให้ลูกสาวกับลูกเขย ซ่อยกันเฮ็ด มันกะบ่แล้วง่าย เดี๋ยวกล้าสิบั้งก่อน นั่นหนา เลาเลยจ้างคนมาซ่อยดำนา หาคนได้ประมาณ สิบคน พุ่นล่ะแหม

แม่ใหญ่ทา เลาไปซ่อยขาเจ้าดำนาจักหน่อย พอใกล้ฮอดยามกินข้าวสวย แม่ใหญ่ทากับลูกสาว กะเลยขึ้นจากนา มาเฮ็ดแนวอยู่แนวกิน สู่หมู่กิน

ลูกสาวกะเฮ็ดแกงเห็ด แกงฮาก (โอ๊ะ..พิมพ์ผิด.. แกงฮวก เด้อ..บ่แมนแกงฮาก)....

ส่วนแม่ใหญ่ทา เลาต้มหมากเขือซุบ ว่านเถาะ

ช่วงนั้น แม่ใหญ่ทา เลากะเป็นหวัดเนาะ ไอ ขี้กะเทอะแตก เฮอะ เฮอะ.. โป๊ะ โป๊ะ ...หลืนกินแหน่ ถ่มถิ่มแหน่ แล้วแต่สถานการณ์ นั่นล่ะหวา

เลาต้มหมากเขือสุกแล้ว กะเอามาตำใส่ครก จั๊วะ จั๊วะ ..เด้

พอดี้... เลาอ้าปากหาว แล้วกะพอดี้.. เลาผัดไอ..โป๊ะ.. ขี้กะเทอะเลา กะเด็นตกลงในครก พอดี้ พอดี กะยังว้า กะยังว่า

แล้วเลา กะยกสากขึ้นตำหมากเขือ จั๊วะ จั๊วะ เฮ็ดให้ขี้กะเทอะเลาก้อนนั้น หายเข้าไป ในซอกหลืบหมากเขือ หม่องได๋กะบ่จัก..

แม่ใหญ่ทาเลาคึดว่า ตำไปตำมา ตำมาตำไป เรื่อยๆ เดี๋ยวขี้กะเทอะ มันกะสิละลาย หายไปกับซุบหมากเขือ นั่นล่ะ เลยบ่หา เลยบ่หยิบออก จัดการเฮ็ดซุบหมากเขือ จนเสร็จเรียบร้อย

แม่ใหญ่ทา เลาดูถูกขี้กะเทอะเลาเกินไป ขี้กะเทอะเลาเป็นก้อนเหนียวดีกะด้อ.. (เว้าปานเห็นน้อ)

อาหารทั้งเหมิด เสร็จเรียบร้อย จัดพาข้าวเรียบร้อย กะเอิ้นซุมดำนาขึ้นมากิน

คนทั้งหลาย ล้างไม้ล้างมือแล้ว กะล้อมวงกินข้าว กันอย่างแซบนัว

คุ้ยซุบหมากเขือ ซดแกงเห็ด กินแกงฮวก (ฮวก เด้อ บ่แมนฮาก) จ้ำปลาแดกบอง.....

กินไปกินมา กินมากินไป ดนเติบยุ?

ย่อนว่า ซุบหมากเขือแม่ใหญ่ทา มันแซบล่ะหวา

ป้าอั่นนึง เลาปั้นคำข้าว กำลังคุ้ยซุบหมากเขือ เด้ คุ้ยได้ งอมือเข้ามา ผัดเห็น



หยืดย่าว....ดีด..ตั๊บ ..ว่ะนึง



ขี้กะเทอะแม่ใหญ่ทา แผลงฤทธิ์แล้ว



ขี้กะเทอะเนาะ มันเป็นก้อนเหนียวๆ ถืกตำไปตำมา คนไปคนมา มันกะยาวออก ยาวออก แต่ว่าบ่ขาด ส้นนึงเซี่ยงอยู่ทางใต้ๆ พุ่น อีกส้นนึง อยู่ทางเทิงจักหน่อย พอเอาคำข้าว คุ้ยถืกส้นทางเทิง มันกะเลย

หยืดย่าว....ดีด..ตั๊บ...

รวมตัวกันเป็นก้อนคือเก่า แต่ว่า มันมารวมโตกันอยู่คำข้าว แม่ป้านั่นตี้ล่ะ

เหลียวพิจาระซอมเบิ่ง มันกะคล้ายๆ ขี้กะเทอะ

เลากะชูคำข้าวซุบหมากเขือขึ้น ถามว่า

? แมนหยังล่ะหนิ คือขี้กะเทอะแถะ?

? เอ้า.. บ่แมนแมน ขี้กะเทอะกูติสู?

พะนะ แม่ใหญ่ทาเลาว่า แล้วกะไอ ขี้กะเทอะแตก โผ๊ะ โผ๊ะ ..

ส่ำนั่นล่ะ วงแตก เลย บ่มีไผกล้ากิน ซุบหมากเขือต่ออีกเลย

ผู้ที่กินไปแล้ว กะพากันคอแข็ง อยากฮากไปตามๆ กัน



ผู้ฟังทั้งหลาย กะลองไปสั่งซุบหมากเขือ มากินเบิ่งเด้อ แล้วกะลองจินตนาการเบิ่งว่า ขี้กะเทอะ มันสิลี้อยู่หม่องจั่งได๋ คุ้ยขึ้นมา มันสิ ดีด ตั๊บ แบบได๋

อีกอย่างนึง กะสังเกตดีดีแหน่ล่ะ ว่าแม่ค้าเลาเป็นหวัดบ่? ไอ จามบ่? แล้วกะอย่าลืมสังเกต แนวกินเด้อล่ะ บ่ว่าสิเป็นตำบักฮุ่ง ลาบ ก้อย ซุบหมากเขือ ฯลฯ กะดี กะดาย... สังเกตว่า

มันมีอั่นแนว ดีด ตั๊บ ปนอยู่บ่



อย่าสะฮากเด้อล่ะ

[sai]

ข่อยอ่านไปคอแข็งไปกะยังว่า โอ๊ย.......... อิอิ

[บ่าวพล]

บ่ออ่านเด้อขอผ่าน อิอิอิอิอิ กะลังชิกินเข่า

[รวงข้าว]

ขอผ่านคือกันค่ะ บ่อยากให้ของมักเป็นของบ่มัก อิอิ