นั่งนึกย้อนวันเวลาหาอดีต
เธอนั้นขีดเขียนคำรักปักใจไว้
มันตอกย้ำให้จดจำไว้ในใจ
รักกับใครคงจำได้ใช่ไหมเธอ
เคยบอกรักผ่านเพลงบรรเลงกล่อม
เฝ้าถนอมใส่ใจห่วงใยเสมอ
แม้ห่างไกลในใจรอพบเจอ
จะไม่เผลอลืมกันไปให้สัญญา
แต่เมื่อถึงวันหนึ่งครึ่งทางรัก
เธอกลับหักดิบใจไม่รอช้า
เมื่อคนเก่าเขาย้อนอ้อนวาจา
เสน่หาถ่านไฟเก่าเผาโลกันต์
เป็นอดีตอันซับซ้อนย้อนไม่ถึง
ไม่รู้ซึ่งอีกหนึ่งใจซ่อนใครนั้น
เจ็บปวดใจเราไม่ใช่คนสำคัญ
ตามไม่ทันสมองฉันไม่ทันเธอ
เป็นเพราะโง่หรืออย่างไรไม่อยากคิด
มันหงุดหงิดคิดฝันไปจนใจเพ้อ
เพียงความฝันพาใจฉันนั้นละเมอ
ฝันว่าเธอเจอรักเก่าเศร้าทั้งคืน...
Bookmarks