ที่สุดแห่งการเน่าเปื่อยได้แก่อะไร ?
ร่างกายคน สัตว์ ตายแล้วเน่าเปื่อย ผุพัง
แร่ธาตุต่างๆเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ
อยากทราบว่า ที่สุดแห่งการเน่าเปื่อยได้แก่อะไร ? เหลืออะไรที่เน่าเปื่อยไม่ได้อีกแล้ว
ในทางวิทยาศาสตร์สามารถสรุปคร่าวๆๆ ได้ดังนี้ค่ะ
ร่างกายเป็นอินทรีย์สาร ประกอบด้วย
C = คาร์บอน
H = ไฮโดรเจน
O = ออกซิเจน
ในทางเคมีเป็นอะตอมค่ะ = ส่วนที่เล็กที่สุดที่ยังแสดงคงสมบัติของธาตุนั้นๆ(แต่ในอะตอมยังประกอบไปด้วยโปรตรอน นิวตรอน (อยู่รวมกันเรียกนิวเคลียส) และ อิเลคตรอน (วิ่งอยู่รอบๆนิวเคลียส) แต่ถ้าเป็นสารอินทรีย์(ร่างกายคน สัตว์)จะสลายจนสุดท้ายได้ฮิวมัส(humus)นะที่จะไม่สลายต่อไปอีก(แต่ถ้าแยกฮิวมัสก็ได้ C H O N หรือธาตุอื่นๆตามแต่สารตั้งตนเป็นส่วนประกอบ) อีกทางก็คนเกิดจากดิน น้ำ ลม ไฟ พอตายไปธาตุทั้งสี่ก็กลับคืนสู่ธรรมชาติ
ดังนั้น
ก่อนจะตอบว่าที่สุดแห่งการเน่าเปื่อยคืออะไร
คงต้องสรุปนิยามคำว่าการเน่าเปื่อยเสียก่อนค่ะ
เน่าเปื่อย คงเกิดขึ้นในระดับชีวภาพเท่านั้น ไม่ได้รวมถึงการแตกตัวของอะตอมต่างๆ จนแตกย่อยเป็นโปรตอน นิวตรอน หรืออะไรที่เล็กกว่านั้น
การเน่าเปื่อย มี 2 วิธี
1. การย่อยสลายโดยจุลชีพ เช่น จุลินทรีย์ ย่อยเนื้อเยื่อให้กลายเป็นของเหลวหรือก๊าซ
2. การย่อยสลายโดยกระบวนการทางเคมี เช่นการย่อยด้วยกรด ด่าง หรือการจับคู่อะตอมเกิดโมเลกุลต่างๆ กัน
ทั้ง 2 วิธีเป็นการเปลี่ยนแปลงระดับโมเลกุล
สรุป
การย่อยสลายเป็นการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างโมเลกุล ดังนั้นโครงสร้างของอะตอมที่ประกอบกันเป็นโมเลกุลจึงยังคงเดิม เพียงแต่มีการจับคู่อะตอมใหม่เท่านั้นค่ะ
เฮ้อ...ร่างกายและสังขารของคนเรา .... ก็เหลือแค่นี้เองน้อ....
Bookmarks