โขงบ่กั้น
เจ้าผู้ลาว...สาวน้อย...กลอยใจอ้าย
เจ้าผู้งาม...ต้องใจ...ทำอ้ายหลง
ใจอ้ายเพ้อ...ละเมอหา...เฝ้าพะวง
ผิดแต่โขง...แยกกลาง...ให้ห่างไกล
อยู่ทางนั้น..มองเห็นนาง...จากฝั่งนี้
เจ้าคนดี..พี่ร้องไป...ได้ยินไหม
ร้องว่ารัก...รักเจ้าจัง...หมดทั้งใจ
โปรดเถิดหนา...อย่าผลักไส..ให้ใจตรม
โปรดร้องตอบ...สักคำบ้าง...เถิดนางน้อง
อย่าให้ต้อง...รอนานไป...จนใจขม
พี่รักเจ้า...รักจริงใจ...ใช่เพียงลม
ผู้ตาคม...คางงาม...น้องทรามวัย
ความรักพี่...มีให้เจ้า...เท่าโขงยาว
ใจที่เฝ้า...คิดถึงนาง...ดั่งน้ำใส
เอาความลึก...ทุกทุกช่วง...แทนห่วงใย
โขงลึกยาว...เท่าไร...ใจเท่านั้น
อกจ้ำขม...ตรมนัก...เพราะรักสาว
โอ้น้องนาง...ฝั่งลาว...สาวเวียงจันทร์
โขงขีดกลาง...กว้างใหญ่...ไม่อาจกั้น
อุปสรรค์...แค่นั้น...ไม่หวั่นใจ
ใจว่ายน้ำ...ข้ามโขงไป...ใส่มือเจ้า
โปรดรับเอา...อย่าทิ้งขว้าง...ให้ห่างหาย
โปรดอย่าขยี้...ใจรักนี้...จากพี่ชาย
โปรดอย่าทิ้ง...ให้เดียวดาย...ตายเปล่าเลย
เจ้าจะเกลียด...เดียดชัง...หรือยังชอบ
หรือรักตอบ...อย่างไร...ให้เฉลย
ถ้าเจ้ารัก...จักว่ายน้ำ...ข้ามหาเลย
หากทำเฉย...จะขอล่ม...จมน้ำตาย
จ้ำ#คนรักของดอกไม้
ณ ขัวข้วมของหนองคาย
๘ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๒
[MUSIC]http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?Autoplay=1&songID=V240FEEFPA0[/MUSIC]
Bookmarks