หนึ่งเดือนที่ได้จากไกลบ้าน มาสานฝันเพื่อสองเถ่า ผู้เฝ่าคอยลูกต่าวคืนเมือ
ทุกคืนลูกเฝ่าเว่าวอน ขอพรกับดวงดาว ฝากสายลมไปบอกว่าฮักและคิดฮอดแฮง
และแล้วหนึ่งเดือนก็ผ่านไปอย่าเชื้องช้ากับการกลับมาสู้กับความหนาว ความเหงา
ที่จากไกลบ้านมาของสาวทองแพง ชีวิตที่เต็มไปด้วยความจืดจางบ่มีสีสันหยังมากมาย
เพราะบ่มีหยังเปลี่ยนไปในแต่ละวัน ในแต่ละวันตื่นขึ้นก็ไปทำงาน เมิดมื้อเห็นแต่เครื่องดูดฝุ่นกับไม้ถูพื้น
เลิกงานมากะทำงานบ้าน หาหยังกิน และกะเล่นแชทจนเดิก ถึงเวลานอนกะเข้านอน
ในแต่ละวันมีแค่นี้ในชีวิตบ่มีหยังมากมายชีวิตในต่างแดนของสาวทองแพง
บ่คืออยู่บ้านเฮา ได้ลุ้นสุมื้อว่าเพิ่นสิพาไปเฮ็ดเวียกอิหยัง
คิดฮอดมิตรภาพไร้พรมแดนที่อบอุ่นจ้า(ขอบคุณพี่เพ็นสำหรับภาพค่ะ)
คิดฮอดพาข้าวที่อบอุ่นจ้า อาหารการกินมื้อแรกที่แพงไปฮอดไทยค่ะ
คิดฮอดเฒ่าพ่อจ้า ด้วยสองมือลูกสิสานฝันเหมือนสองมือของพ่อที่เคยสานแหหาปลาเลี้ยงลูกจนเติบโต
คิดฮอดเฒ่าแม่ ผู้ร่างกายเริ่มอ่อนแรงแต่หัวใจแข็งแกร่งยิ่งกว่าเหล็กสู้เพื่อลูกๆ
กับเกือบ3ปีที่ผ่านการผ่าตัดเนื้องอกในสมองมา ลูกจะเป็นเหมือนต้นอ้อที่ลู่ลม สู้เพื่อแม่ต่อไปจ้า
คิดฮอดครอบครัวติ๊งต๊องนี้จัง มีแต่เรื่องตลกให้หัวเราะสุมื้อ เอื้อยสิอดทนบ่ทันกลับไปฟังหมวดเจ้าจ่มให้กันดอกจ้า
คิดฮอดปู่ย่า พ่อใหญ่แม่ใหญ่ พ่อลุงแม่ป้า พ่ออาวแม่อา น้าบ่าวน้าสาว น้องๆหลานๆ มาตุ้มมาโฮมกัน
รอยยิ้มกับคราบน้ำตาสุดท้ายที่ได้เห็นก่อนจากมาไกล
บ่ว่าสิเฮ็ดงานมาเมื่อยปานได๋กะแชทโสตายคือเก่าล่ะจ้า
ธุจ้าขอบคุณค่ะที่ให้ที่พักกาย-ใจแก่คนไกลบ้านในยามท้อแท้ เหงา เดียวดาย ยามไร้ซึ้งกำลังใจ
ได้มีแรงก้าวต่อไปข้างหน้าอย่างมั่นคง เหมือนดอกหญ้าชูช่ออีกครั้ง หลังพายุได้ผ่านพ้นไป
อ้างข้อความนี้
จ้ำแจมจัง
Bookmarks