วัดกัน

[ญา ทิวาราช]

เกิดเป็นคนวนวัฏส่ำสัตว์ด้วย บ้างอยากรวยลืมละอกุศล
ทำทุกอย่างหวังได้ตามใจตน มีทรัพย์ล้นไม่เลิกราตั้งหน้าโกง
โดยสัญญาณผ่านตาสัตว์หน้าขน มันมองคนเห็นคล้ายผีตายโหง
มีหลายกลุ่มหนุ่มเฒ่าจะเข้าโลง ยังยุ่งโยงทุจริตผิดแนวทาง
ดื่มด่ำบาปหยาบกร้านสันดานชั่ว หลงเมามัวหัวโขนถึงโคนหาง
ทั้งยักษ์ลิงสิงใจไม่ปล่อยวาง ยังหลงข้างผูกขาดทายาทมาร
ถึงยามค่ำย่ำฆ้องพระท่องบ่น สาธุมนต์เมินสติดิรัจฉาน
ทั้งสองเท้าสี่เท้าที่ก้าวคลาน ลืมสันดานคนสัตว์วัดที่กรรม
เมื่อสังคมจมในไฟนรก มนต์สาธกถูกเทเหลงต่ำ
เพียงคัมภีร์มีแต่แค่เพลงธรรม บาปสีดำห่อหุ้มครอบคลุมใจ
สัตว์สืบพันธุ์นอนดินกินกับเล่น มนุษย์เช่นสัตว์บ้างบางวิสัย
หากหมกมุ่นวุ่นทั้งวันแต่จัญไร ก็คงไม่ต่างจากสัตว์หากวัดกัน




ที่มา............[url=http:.thaipoet.net/index.php?lay=show&ac=article&Id=424933&[/url]