อ้างข้อความนี้อ่างงง...มายยย..ออกก..เลยยย..โตหนังสือบ่ชัด...
กาลเวลาผันผ่าน..กาลชีวิต ใครลิขิตทางจรสมรหนอ
ช่างโหดร้ายใจดำ ทำลงคอ ไม่เคยพอให้พักหนักเหนื่อยกาย
เหนือลงใต้หมายได้พบประสบรัก หมายพิงพักชั่วชีวาไม่ลาหาย
พอกาลผ่านสัญญาลาจรไกล เพียงความใคร่ผ่านมา ลาเหมันต์
ตกผ่านออกคงทางออกได้สุขสันต์ จะลืมมันให้สิ้น กลิ่นความหลัง
ปลูกรักใหม่ว่าแน่นแน่ แท้พินพัง เกินฉุดรั้งให้อยู่ คู่เคียงใจ
ลมหนาวพัดผ่านกาย ใจหนาวเหน็บ แต่ใจเจ็บเกินจะหาผ้า(ห่ม)อาศัย
เหมันต์นี้ยังสับสน คนห่มใจ ยังขลาดไซร์ไร้ความกล้า...พาใจลอง
ขอวอนเถิดใครหนอ..ที่ลิขิต ขีดชีวิตอย่าเมินหมางให้นางหมอง
โปรดเมตตา..เดินถูกหนาตามครรลอง ช่วยปกป้องด้วยเถิดว่าอย่าใจเร็ว
อิหล่าหมอนกิ่วกะซำนี่หล่ะ.......ใจง่าย...สม
อ่างงง...มายยย..ออกก..เลยยย..โตหนังสือบ่ชัด...
ให้มันมัวๆคือซีวิตข่อยน้อยนิล่ะเอื้อย (แก้บ่เป็นฮันน่า อิอิ )
ป้าด มาคือเว้าตรงแม้น้องหล่า .........
เหมันต์ผันผ่านธารชีวิต
เรียนถูกผิดมากมายท้ายวสันต์
รู้รสเล่ห์เสน่หาจนจาบัลย์
รับโทษทัณฑ์รักไร้เพราะใจเร็ว
ใจเร็วจัง จริงจิต คิดไม่ตก
เหมือนโกหก พกลม สมน้ำหน้า
อยากใจง่ายไวนักปักอุรา
แต่อย่างว่าใจง่ายแต่รักจริง
8)เอื้อยกานต์กับบ่าวอุบล โดนตบแต้มไปคนละ 2 ฐานตอกย้ำความเจ็บให้ข้อย
ใครจะสมน้ำหน้า มาเร็วๆนะเคอะ ก่อนน้องหมอนกิ่วจะอินเลิฟ อะเกน 55555 ก็คนมันใจง่ายนิเนาะ
คนมันมักเนาะ ห้ามใจจั่งใด๋ฟังแมะ อิอิ
นำหาจนว่าบัดได๋มาโสกันอยุ่หม่องนี่น่อนี่ อิอิ
นำหาเฮ็ดหยังล่ะอ้ายกระทู้ต้นฉบับโดยคุณ หนุ่มเมืองปราสาทหิน
กฎการส่งข้อความ