จริงใจ..แล้วเจ็บ
รู้แก่ใจในวันหนึ่งจำต้องจาก
จำต้องพรากจากกันไกลให้หันหลัง
จำต้องเจ็บแก่ใจไร้จีรัง
จำต้องพังรักร้าว...ปวดถึงทรวง
รู้ทั้งรู้ แต่ดูไม่ได้ด้วยตาเปล่า
หรือถึงคราวความเจ็บเหน็บหนักหน่วง
เชื่อน้ำคำ ว่า”รัก”กว่าใดปวง
คำคนลวง หลอกให้ช้ำระกำใจ
รักที่แท้ หรือหลอกบอกคำหว่าน
รักที่หวาน ฉ่ำชื่น เธอยื่นให้
รักที่ว่า ใช่อื่นที่ไหนไกล
รักที่เธอมอบไว้...ในดวงแด
รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจในรักนั้น
ว่าสักวัน..รู้ซึ้งไม่รักแท้
รักจากใจไม่มีเธอไม่แคร์
เราผู้แพ้..ที่รักจริง..แล้วเจ็บใจ
Bookmarks