เจ้าบุญปลุก

[หมูน้อย]

ขออนุญาต..อาจารย์ maanoy
ลูกศิษย์ยกเอากวีนี้ที่กรทู้ท่านอาจารย์แยกมาตั้งกระทู้นะค่ะ

เจ้าบุญปลูกลูกชาวนากำพร้ารัก

เคยสมัครรักกับใครเขาไม่สน

ความรู้น้อยด้อยค่าพาอับจน

ไม่มีคนมาสนใจยื่นไมตรี

หลังสู้ฟ้าก้มหน้าพาสู่ดิน

กายเหม็นกลิ่นสาบโคลนจนเปลี่ยนสี

ผิวดำคล้ำต่างตรงข้ามกับสำลี

มองส่วนดีจากรูปกายไม่ได้เลย

ส่วนในใจสุดใสซื้อถือสัจจะ

รับภาระดูแลโลกเต็มอกเอ๋ย

อาชีพใหม่ใครชวนไปไม่สนเลย

อาชีพเชยๆคือชาวนาข้าภูมิใจ

[หมูน้อย]

ตื่นเช้ามามองท้องฟ้าพยากรณ์

ประเมินก่อนออกเดินก้าวรองเท้าไม่ใส่

ไม่ใช่ประหยัดแต่ไม่ถนัดที่จะใช้

ก้าวเดินไปไล่ควายลุกปลุกเพื่อนเกลอ

หยิบเอาฆ้อนที่ซุกซ่อนอยู่ข้างเสา

แล้วก็เอามาตีลิ่มทิ่มให้เผยอ

ลิ่มแน่นๆแล่นกระเด็นไม่เห็นเจอ

ควายยืนเซ่อรอสักครู่ประตูเปิดทาง

แหงนดูฟ้ามองลงมาเห็นหญ้าปากคอก

แต่ต้องออกไปหากินในถิ่นกว้าง

แม้นว่าหญ้าปากคอกจะงอกถึงคาง

ไม่ได้ห่างจากปลายลิ้นแต่กินไม่ทัน

เพราะต้องรีบรุดเร่งไปในไร่นา

ไถหว่านกล้าคือหน้าที่มีให้ฉัน

ไล่ฝูงควายจุดมุ่งหมายนั้นคล้ายกัน

ผืนนานั้นควายกับฉันนั้นมุ่งไป....

[maanoy]

หวัดดีเจ้าบุญทุ่ม บาร์เซโลน่า ฮ้วยบ่อแมนตัวนี่อิอิ คนละบุญเนาะ บ่อว่างบ่ายๆสิเข้ากรุงเทพไปงานเลี้ยงปีใหม่
ต่อให้เป็นน้ำจิ้มเนาะ อย่าว่ากัน

โอ้เจ้าทุยลุยเลาะฟันเล็มหญ้า
แนวคันนาหญ้างามเขียวไสว
เพลินอุราหญ้าที่กินหวานท้องใส้
เล็มเรื่อยไปเลาะข้างคูคันนา

เสียงตั๊กๆบนถนนแหงนแลเห็น
ตัวเป็นๆเห็นชัดเป็นหนักหนา
ขนานนามควายเหล็ก คูโบต้า
ระลิ่วหน้าตาตั้ง ทั้งเร็วเกิน

ควายบักตู้ทำเฉยได้ยินเสียง
ไม่เหนียมเอียงอายเขาแถมเชิดหน้า
แม้โอ้เจ้ากินน้ำมันเอือมระอา
มาเต๊ะท่า....จะหาเรื่องข้าหรือไร

เสียงก็ดัง ไม่ไฟเราะเสนาะหู
ข้าจะสู้ควายเหล็กที่เจ็กให้
ข้ากินหญ้า ท้าน้ำมันเอ็งกินไป
โลกจะไหม้ก็เพราะเอ็ง เล็งดูเอา
ไปหละ เด้อไปกรุงเทพ ก่อนว่างๆสิมาต่อให้มักหลาย บุญทิ้ง

[maanoy]

อยากเชิญชวนมิตรกวีศรีสหาย
ทั้งหญิงชายมาร่ายกลอนอ้อนฉวี
เกริ่นเบิกทางอ้างกลอนอ้อนวลี
แต่งกวีแนวใหม่บ้าง อย่าร้างกัน

ในทุ่งนาป่าเขาลำเนาห้วย
เราร่วมด้วยช่วยส่งเสริมต่อเติมฝัน
ต่อกลอนยาวในเรื่องราวสาระพัน
มิตรภาพมีเธอฉัน มั่นสามัคคี

[หมูน้อย]

แนะอาจารย์Maanoy เขาชื่อบุญปลุก
บ่แม่นบุญทิ้ง...บุญทุ่ม..ฟ้าวๆๆๆอาจารย์
กินเลี้ยงปีใหม่..กินเผื่อหล่านำแหน่เด้อ..
เหอๆๆๆ..ย่านอาจารย์หาทางเข้ามาต่อกลอนบ่ได้ยุดอกเด้อ
.....ได้ยินเสียงแว่วๆๆว่าสิ่งไปฮ้องเพลงหน้าฮ้านนั้นน๊า..อิอิอิ
(แซว........รออ่านบุญทิ้งก่อน..ปูสาดรอเด้ออาจารย์)

[ต่าย]

เจ้าบุญปลุก....ผู้น่ารักและน่าสงสาร
:heart::heart:

เจ้าบุญปลุก..ผู้น่ารัก..น่าสงสาร
บ่เห็นตั้งนาน...เขาเอาไป..ที่ไหนหนา
แต่ก่อนเก่า......ต่ายเคยเห็น....จนชินตา
ที่ปลายนา......ข้างบ้านต่าย.....มีหลายต้ว
:heart:
เห็นเค้านอน...เล่นน้ำ...ชุ่มฉ่ำนัก
ให้นึกรัก........เจ้าบุญปลุก...กันถ้วนทั่ว
เห็นริ้นไร........ไต่ตอมหน้า....ตามืดมัว
เจ้าไม่กลัว........เพียงแช่น้ำ....ก็ฉ่ำใจ
:heart:
ได้กลิ่นโคลน...สาปกายา...คราแช่น้ำ
จึงจดจำ.........กลิ่นสาปเจ้า...มาแต่ไหน
มาบัดนี้............ไร้เงาเจ้า......ไม่เข้าใจ
หรือโดนขาย.....เพราะไร้ค่า.....ราคาคน
:heart:
เคยเหยียบย่ำ...ลากไถ....ด้วยใจสู้
เคยเคียงคู่.......ใช้เท่าไร...ไม่เคยบ่น
อนิจจา............คูโบต้า......พาอับจน
เจ้าจึงโดน........ขายทิ้งไป....ช่างไร้เมตตา..

[maanoy]

เจ้าบุญปลูกสบัดหาง พร้อมกางเขา
ใต้ร่มเงาต้นไม้ใหญ่ฟันเคี้ยวเอื้อง
สบัดหัวไล่เหลือบลิ้นให้สิ้นเนือง
กระดิ่งเขื่องดังบรรเลงครื้นเครงใจ

ลมโชยเฉื่อยเลื้อยผิวลิ่วกระทบ
มองคันนบหนองน้ำผิวไสว
อยากลงแช่แค่อาบน้ำพลันเร็วไว
น้ำใสๆคงเย็นฉ่ำหนำอุรา

เล่นน้ำเพลินเนิ่นนานไม่อยากขึ้น
ย้ำเอื้องกลืนจินตนาว่ากินหญ้า
สุขสราญบานฉ๋ำหนอนำพา
แล้วลุกลาจากน้ำหนองจากคลองบึง

เดินเล็มหญ้าเวลาแดดอ่อนๆ
นกเอี้ยงอ้อนขี่หลังฟังเสียงซึ้ง
เสียงเจื่อยแจ้วภาษาเพลงบรรเลงตรึง
อีกวันหนึ่งของบุญปลูก”ลูกชาวนา”

[มุมหนึ่งของความคิดถึง]

ภูมิใจได้เป็นลูกชาวนา

หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินไม่มีบ่น

ปีไหนฟ้าฝนแล้งสุดจำทน

ต้องหมองหม่นน้ำตารินแทบสิ้นใจ

[หมูน้อย]

บุญปลุกเพื่อนข้างกายฉัน
ที่ไปไหนไปกันล้มป่วยลง
สงสารเจ้า...วันนี้ข้าปลง
อยากให้เจ้ายืนยง..อยู่คู่นา

เข้มแข็งไว้ฉันอยู่เคียงกายเจ้า
จะไม่ให้เหงาเหมือนที่ผ่านมา
หวังไว้ไม่นานภาพที่เห็นจนชินตา
คงกลับมาเป็นดั่งเดิม..เจ้าบุญปลุก