ผมซื้อโทรศัพท์มายี่ห้อหนึ่งเป็นโทรศัพท์จากฝั่งประเทศเพื่อนบ้าน เขาจะแถมแบตเตอรี่มา 2 ก้อน และหูฟังมา 1 อัน เผอิญว่าหูฟัง (สมอลทอล์ค) ลืมเอาออกจากกระเป๋ากางเกง เวลาซักเสื้อผ้าก็เลยโดนปั่นในเครื่องซักผ้า มาฟังอีกทีรู้สึกเสียงขาด ๆ หาย ๆ บางทีก็เหมือนกับมันหลวมยังไงไม่ทราบ
บางทีอยู่ดี ๆ เจ้าสมอลทอล์คที่ว่า ก็ไม่ทำงานเฉย ๆ เคยเปิดเพลงฟังอยู่ในรถทัวร์ ที่เสียบมันไม่แน่นหรือไงไม่ทราบ ตอนดึก ๆ คนกำลังนอนหลับอยู่ดี ๆ เสียงดังออกมากระหึ่ม คนในรถพากันตื่นมองหน้าผมเป็นแถว ปากก็บ่นพึมพำ ๆ หลังจากนั้นก็เลยเลิกใช้เพราะไม่มั่นใจเท่าไร
ก็เลยไปซื้อหูฟัง (สมอลทอล์ค) อันใหม่ ลองฟังที่ร้านก็โอเค แจ๊กใส่กันได้ไม่หลวมไม่หลุด ก็เลยเกิดความมั่นใจ
วันหนึ่งผมนั่งรถเมล์ปรับอากาศยูโร จะไปธุระที่ถนนสุขสวัสดิ์ คนบนรถเมล์ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ ผมนั่งอยู่เบาะหลังสุด ข้างหน้าผมมีผู้หญิง 2 คน ผมหยิบโทรศัพท์เจ้ากรรมมาเปิดคลิปสำหรับผู้ใหญ่ ที่น้องที่ทำงานส่งบลูทูธให้เมื่อวันก่อน
ดูได้สักพัก จนมาถึงช่วงนาทีสำคัญ สมอลทอล์คเจ้ากรรม แจ๊กหลวมหรือไงไม่ทราบ คลิปดังกล่าวส่งเสียงเล็ดลอดออกมาอย่างดัง ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหน้าหันขวับมาหาผม หน้าผมเริ่มชา หัวเราะแหะ ๆ "อุ้ยขอโทษครับ" ผมพูดแก้เขิน
ผมรีบกดกริ่งและรีบลงป้ายหน้าทันที ที่ "ป้ายหน้า" เพราะเหงื่อแตกครับ ผมไม่กล้านั่งต่อครับผมอายมากครับ ทุกวันนี้ผมเข็ดยังกะตอนแมวเลยครับ ทำให้ไม่กล้าฟังเพลงบนรถเมล์ ฮ่า ๆ ๆ
แล้วพวกเรามีเรื่องอะไรทำนองนี้ก็เล่าสู่กันฟังบ้างเด้อ อย่าเก็บไว้อายคนเดียว ฮ่า ๆ ๆ ๆ
Bookmarks