22 ธ.ค.46 7 ปีแล้วซินะที่น้องจ๊ะจ๋าจากพ่อไป หนูมาอยู่กับพ่อมาอยู่ให้พ่อได้ชื่นชม เพียง 1 ปี กับ 7เดือนเท่านั้น หนูคือสิ่งมีค่าที่สุดในชีวิตของพ่อ เมื่อหนูจากไปชีวิตของพ่อมันก็ไม่เหลืออะไร ทุกวันนี้พ่อยังคิดถึงลูกอยู่ทุกวัน ไม่มีใครหรือสิ่งอื่นใดมาแทนหนูได้ บางครั้งไม่มีใครรู้หรอกว่าเงลาที่พ่อคิดถึงหนู พ่อแอบร้องไห้อยู่คนเดียว ภาพของหนูยังอยู่ในตาของพ่ออยู่ตลอดเวลา ภาพที่หนูหัวเราะ ร้องไห้ หรือยิ้มมีความสุข หรือตอนที่หนูขี่คอของพ่อ พ่อไม่เคยลืม ลูกจ๋าพ่อขอโทษที่พ่อไม่ดี พ่อทำตัวเลว เป็นต้นเหตุของการแตกแยกในครอบครัว เป็นต้นเหตุให้หนูต้องจากพ่อไป พ่อไม่อยากให้มีวันที่ 22 ธ.ค. เพราะวันนี้เป็นวันที่หัวใจของพ่อสลาย ถึงหนูมาเข้าฝันพ่อว่าหนูได้ไปเกิดใหม่แล้ว แต่พ่อยังคิดถึงหนูเสมอ ..............................
แด่ ด.ญ.จิตรลดา ไชยรินทร์ ( น้องจ๊ะจ๋า )
Bookmarks