ช่วงเมื่อปีกว่า ๆ ที่ผ่านมา เซียงเหมี่ยงฯ ได้รับหน้าที่ แกมบังคับให้ไปเบิ่งงาน อบรม เกี่ยวกับเครื่องจักร ที่เยอรมัน เมือง ดอร์มุนด์ เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ งานนี้ถือเป็นโอกาส ในการได้เดินทางไปต่างประเทศ และ สิมีวาสนาได้ขี่เรือบินเนาะครับ เพราะว่าถ้าให้ไปเองคงบ่มีวาสนาดอกเนาะครับ ...
ครั้งนี้สิเป็นครั้งแรก ของเซียงเหมี่ยงฯ ล่ะครับที่สิได้เดินทางไปเมืองนอกเมืองนา บ่เคยขี่เรือบินมาก่อน นอนบ่หลับตั้งหลายมื่อครับ ฮ่า ....
พอไปฮอด สุวรรณภูมิ กะเก๊กถ่ายฮูปสาก่อน ครั้งที่สองที่เข้าสนามบิน ก่อนหน้านี่ไปรับหมู่อยู่สนามบินอุดรฯ แต่ว่า สุวรรณภูมิ ใหญ่คักหลาย โอ๊ย ตื่นเต้นครับ ฮ่า ๆ ....
เดินทางด้วยเครือข่าย Star Aliance โดยสายการบิน Lufthansa พอขึ้นไปแล้วจั่งฮู้ว่าภายในเรือบินมันเป็นจั่งซี่นี่เองเนาะครับ ส่วนหลายเป็นฝรั่ง เที่ยวบินเที่ยวนี้บ่ได้เริ่มขึ้นจากเมืองไทย มาจากทางอืนก่อนนั้นแล้ว แต่ว่ามาจากใสกะบ่ฮู้เนาะครับเซียงเหมี่ยงจำบ่ได้ การเดินทางครั้งนี้ เป็นที่แน่นอนว่า บริษัท จัดให้เดินทางในชั้น economy class เบาะคับแคบพอ ๆ กับเบาะรถ ป. 2 บ้านเฮาในความคิดของเซียงเหมี่ยงฯ ฝรั่งเองเผิ่นคงคิดคือกันเนาะครับ เบิ่งสีหน้าของแต่ล่ะคนเอากะแล้วกันครับ คงสิเดินทางมาจากไกลคือกัน...
เครื่องเริ่ม Take off จาก สุวรรณภูมิ ตอนหกทุ่ม ขึ้นไปบนเครื่องเผิ่นกะมี แอร์โฮสเตท สจ๊วตมาแนะนำเกี่ยวกับสายการบิน รวมทั้งจุดหมายปลายทาง พร้อมทั้งวิธีปฏิบัติหากมีเหตุการณ์ฉุกเฉิน อืม ๆ ๆ ประสบการณ์ใหม่เนาะครับ เดี๋ยวนี้รถประจำทางบางสายของบ้านเฮาเผิ่นกะเอามาประยุกต์ใช้แล้ว จุดหมายปลายทางคือ สนามบิน แฟรงเฟิร์ต ตอนหกโมงเซ่า แต่จริง ๆ แล้วการเดินทางใช้เวลา 12 ชั่วโมง เพราะว่าเวลาห่างกัน 6 ชั่วโมงพอเครื่องเริ่มขึ้นไดสักระยะ กะสิมีจอมอนิเตอร์แสดงตำแหน่งว่าเครื่องบินมีเพดานบินสูงจากพื้นโลกถ่อได๋ ห่างจากจุดหมายอีกส่ำได๋ โตเลขแรกที่เซียงเหมี่ยงเห็น คือ 6,000 ไมล์ ถ้าจำบ่ผิด เลยติดว่า โฮ้ จากบ้านจากเมืองไปไกลแท่น๊อ เซียงเหมี่ยงเอ๊ย สักพักด้วยความที่เบาะคับแคบพอสมควร เซียงเหมี่ยง ถูกขนาบข้างด้วยฝรั่งโตใหญ่ ๆ รู้สึกบ่ค่อยสบายตัวปานได๋ แต่กะได้ความเย็นภายในเครื่อง ซ่อยบ่ให้รำคาญ และสามารถหลับได้จากความอ่อนเพลีย เวลาผ่านไปพอประมาณล่วงเลยไปโดนปั่นได๋จำบ่ได้ และกะบ่ฮู้ว่าเจ้าของหลับช่วงเวลาถ่อได๋ พอเครื่องซิ Landing จั่งรู้สึกตัว เพราะว่าทางสายการบินประกาศ บอกทุกคนเตรียมตัวเข้าประจำที่และ รัดเข็มขัด ถึงจุดหมายปลายทาง สนามบิน แฟรงเฟิร์ตกะเป็นเวลาตอนเซ่า ๆ ซึ่งนาฬิกาของเซียงเหมี่ยง เข็มสั้นกับยาวชี้ตรงกันเลข 12 พอดีครับ เวลาท้องถิ่นคือ 6 โมงเซ่า ความรู้สึกแรกหลัง เครื่องถึงจุดหมาย และ ประตูลงทางบันไดถูกเปิด ความรู้สึกคือลมเย็นเยียบพัดมากระทบหน้า ความเย็นนั้นแทบเฮ็ดให้หน้าเซียงเหมี่ยงฯ ชาหมดความรู้สึก เพราะว่าตอนอยู่เมืองไทยยังฮ้อนอยู่เลย นี่คือความรู้สึกแรกของการสัมผัส เยอรมันครับ...
ปรากฎว่าพอฮอดแล้ว ยังบ่ถึงจุดหมาย ต้องต่อเครื่อง จาก แฟรงเฟิร์ต ไปมิวนิค แต่คนจองตั๋ว ไปจองตั๋วให้แบบเป็นตาซัง เครื่องถึงเวลา 6.00 แต่ เครื่องที่ต้องต่อนั้น เวลา 6.40 ซึ่ง เป็นไปบ่ได้ที่การดำเนินเรื่องสำหรับการแจ้งเอกสาร ต.ม. จะเสร็จในระยะเวลาแต่ซ่ำนั้น สรุปแล้ว อากาศ เย็น ๆ เฮ็ดให้เซียงเหมี่ยงฯ เหงื่อแตกได้ เพราะว่าบ่ฮู้ว่าสิเฮ็ดแนวได๋ บ่เคยเดินทางมาต่างประเทศมาก่อน มากับอ้ายอีกผู่หนึ่งกะบ่ค่อยได้ภาษา เอาล่ะบาดนี่ งานเข้าเต็ม ๆ แหล่นซ้ายแหล่นขวาด้วยความรีบเร่ง (เซียงเหมี่ยงฯ รู้สึกว่าช่วงระยะเวลานั้น เป็นหยังที่วุ่นวายมาก ๆ ครับ สนามบินแฟรงเฟิร์ตเป็นสนามบินที่ผู้โดยสารหนาแน่นมาก ๆ น่าอึดอัด คนปานว่างานซ้างเมืองสุรินทร์บ้านเซียงเหมี่ยงเลย ฮ่า ๆ ...) ทุกอย่างที่เกิดจาความรีบเร่ง ตื่นเต้น กะเลยกลายเป็นการผิดพลาดไปกันหมด แหล่นไปทางซ้าย ย้ายแหล่นไปขวา สอบถามจากเจ้าหน้าที่สนามบินกะบ่ค่อยได้ความปันได๋ หัวจิตหัวใจและวิญญาณการให้บริการกับ ความกระตือรือร้นในการให้ความช่วยเหลือน้อยเหลือเกิน เวลากะเดินไวมาก ๆ เซียงเหมี่ยงฯ จนใจ สุดท้ายเลยไปหาเจ้าหน้าที่ของ Lufthansa กะเลยได้ความว่าต้องดำเนินการหยังแหน่ แต่ว่าตอนนี้ตกเครื่องเสียแล้ว ต้องรอเที่ยวบินต่อไป คือ รอถ่าเที่ยวบินรอบ บ่ายโมง ซึ่งหมายความว่าเซียงเหมี่ยงต้อง รออีกหกชั่วโมงอย่างต่ำ โอ๊ยน๊อ ชีวิต ฮ่า ๆ ๆ กะเลยบ่มีทางเลือก เลยต้องหาหยังรองท้องก่อน หางบัตรมูลค่า 12 ยูโร(ช่วงนั้น หนึ่งยูโรประมาณ 48 บาท) สามารถแลก ขนมในสนามบินได้ กะได้เท่าที่เห็นล่ะครับพี่น้อง เงินห้าร้อยกว่าบาท ฮ่า ๆ ๆ ....
จากร้านนี้ครับผม...
หลังจากกินเสร็จแล้วกะนั่งรอครับเหลือเวลาอีกโดน กะเบิ่งฝรั่งเผิ่นหย่างไปหย่างมา สังเกตได้อย่างหนึ่ง คุยกับอ้ายที่เดินทางไปนำกัน กะพอสิเห็นเป็นอย่างเดียวกันว่า ฝรั่งชาวเยอรมัน เป็นฝรั่งที่มีค่าเฉลี่ยของคนหน้าตาดีสูงมาก ๆ หย่างผ่านหน้ามาจักคน ๆ ส่วนมากสวยหล่อ ลักษณะดี ๆ ทั้งนั้นครับ สิว่าเซียงเหมี่ยงฯ ตื่นฝรั่งกะบ่น่าแม่น เพราะว่าก่อนสิมานี่กะเฮ็ดงานกับฝรั่งมาตลอดเนาะ กะเลยเบิ่งนั้นเบิ่งนี่ในสนามบินไปเรื่อย ๆ ครับ...
อินเตอร์เนตหยอดเหรียญ กะมีครับ
สงสัยช่วงนี้สิมีการออกงานโชว์ของค่ายรถนำครับ ค่ายนี้ KIA
นี่ Benz มาแบบ คลาสสิค ครับ...
เก็บภาพนำจักหน่อยครับ...
กับอ้ายที่ไปนำกันครับ...
เดี๋ยวมาต่อครับ รูปเกินโควต้าแล้ว...
Bookmarks