ดอกไม้บ้านไพร
ดอกไม้ป่า ด้อยค่า ในดงดอย
เฝ้ารอยคอย คนไกล ใจถวิล
อยู่ในป่า แต้มสี ให้โลกยิน
ระบือบิน โบกโบย ยามลมพา
สายลมเอื่อย แลริ้ว ทาบทากลีบ
ดอกไม้คลี่- กลีบม้วน ห่มลมหนาว
ต้องน้ำค้าง หนาวเหน็บ พร่างพร่างพราว
กลีบบางเบา ราวจะหล่น ลงสู่ดิน
อยู่ในป่า แต้มสี ให้ราวป่า
ไม่อยู่ฟ้า เลอค่า ให้ถวิล
อยู่พงพฤกษ์ ดารดาษ ที่ราวดิน
ระเบียงผิน ดินเกลื่อน แต้มแต่งไพร
ยามอรุณ รุ่งฟ้า พากลีบสาน
ชวนเบิกบาน ล้อลม ชมดินให้
แต่แต้มดิน แต้มฝัน แต้มพงไพร
ดินฉ่ำใจ ดอกไม้บาน พร้อยพราวพง
เปรียบเช่นเรา อยู่กลางป่า ล้อเล่นชม
แต่งแต้มผม ด้วยดอกไม้ ที่ร่วงหล่น
ดอกหลากสี จากพงพฤกษ์ พนาดง
แต้มฝันบ่ม ไอรัก ประทับดิน
บอกพี่ยา มาเยือน ที่ราวป่า
แต้มฝันพา รอยรัก ร้อยถวิล
แต่งแต้มราว พงพฤกษ์ ของชาวดิน
ร้อยระริน ร้อยราว ที่พราวดง
ขอมาลัย ไม้ป่า ประดับผม
แซมชวนชม สลับร้อย แซมเสียบผม
อยู่เกศา น้องน้อย ให้ชายดม
บนเส้นผม อ่อนนุ่ม ยามหนุนนอน
อ้างข้อความนี้
Bookmarks