มีแต่ผู้คักๆ อ้ายชายเอ๋ย
มีแต่ผู้คักๆ อ้ายชายเอ๋ย
สาดสายตาขึ้นแนมฟ้ามองเวหาแจ้งจ่างป่าง
เมฆาเพแตกม่างสายลมล่องเป่ากระจาย
นอนหนาวกายคนิงน้องคืนเดือนหงายแต่ใจหม่น
เป็นหยังน้อคนผู้จากบ้านปานนี้เจ้าบ่อมา
อีกหนึ่งปีแล้วเดหล่าคำสัญญาที่ล่วงผ่าน
ทรมานใจบักอ้ายผู้คอยถ่าอยู่คอง
คันแม่นนางนาถน้องมีคนครองหัวใจอุ่น
ถือว่าส่อยเอาบุญส่งข่าวคราวอ้ายบ้างว่ามีซู้คู่ครอง
พอได้ทำใจให้ลืมน้อง บ่อหวังคองให้ใจเหี่ยว
บอกคำเดียวว่ามีผัวแล้วทางอ้ายกะส่วงใจ
พี่ซายเอ๋ยน้องนี่นอนถือคิงไข่
หนาวแป๋ตายแล้วหล่ะพี่
บอได้มีไผซ้อนคืออ้ายเอ่ยมา
ทนเฮ็ดงานอยู่เมืองฟ้า
ทุกเวลาคิดฮอดพี่
อาการมีตั้งแต่ไข้
ในใจน้องทุกระทม
ยามหนาวลมแฮงเป็นฮ้าย
คิดฮอดหลายอ้ายฮู้บอ
กินยาหมอเพินจัดให้
อันไข้นั่นกะบอเซา
กลางเว็นเหงา กลางคืนเศร้า
อยากคืนเนาย์ไปหาพี่
คั่นน้องดีขึ้นแล้ว สิไปแท้หล่ะพี่เอ้ย
Bookmarks