ยามหนาวลมห่มแต่ผ้า วาสนาบ่ได้อุ่น
อิงละมุนผิวน้องประคองเข้าแม่นบ่อนนอน
เทียวหาเก็บตั้งแต่ไม้ มาสุมไฟก่อไว้นั่ง
เหลียวล้อมหน้าล้อมหลัง มีแต่ควายบักเลเฒ่า มานั่งเฝ้าอยู่สุคืน
เสียงลมดังอยู่อื้ออึ้ง สนูตึง วื้นหล่ะหวื่อ วื้นหล่ะหวื่อ
อ้ายนอนฟังอยู่สุมื้อ มาคือบ้าบ่ได้ปัว
คันซิเก็บเสื้อผ้า ถิ้มทุ่งนาแล่นตามเพิ่น
กะสงสารผู้เฒ่าเอิ้นว่าบักหล่าอย่าฟ้าวหนี
แนวมันเป็นจั่งซี้ โตอ้ายนี้ซิอดสา
นอนหนาวลมอยู่ปลายนา ฟังเสียงซ่าสายลมเว้า
ว่า ถ่าน้องแน่เด้ออ้าย บ่โดนซายน้องซิต่าว
คืนมาเป็นของเจ้า คนที่น้องฮักผู้เดียว
ถ่าโดนจน เบิดหนาวมาหลายปีแล้ว เป็นจั่งได๋อยู่น้อ
Bookmarks