ความรู้สึก...เริ่มจางไป
ความห่วงใย...เริ่มเหินห่าง
ความคิดถึง...เริ่มเจือจาง
เหมือนความฝัน...เริ่มละลาย
ความเข้าใจ...เริ่มเปลี่ยนไป
ความอ่อนไหว...เริ่มเลือนหาย
ความจิงใจ...เริ่มกลับกลาย
เหมือนความรัก...เริ่มดับลง
ความรู้สึก...เริ่มจางไป
ความห่วงใย...เริ่มเหินห่าง
ความคิดถึง...เริ่มเจือจาง
เหมือนความฝัน...เริ่มละลาย
ความเข้าใจ...เริ่มเปลี่ยนไป
ความอ่อนไหว...เริ่มเลือนหาย
ความจิงใจ...เริ่มกลับกลาย
เหมือนความรัก...เริ่มดับลง
ความไม่แน่นอน คือความแน่นอนน้องเอ้ย
มันหายไป แล้วไม่นานมันจะกลับมาใหม่
อาจจะกับคนใหม่หรือคนเดิมกะได้จ้า
สู้ๆๆ เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะน้องสาวหล่า
..อยากจะหยุดรักเอาไว้ที่ปลายฟ้า
..จะแหงนมองทุกคราที่คิดถึง
..ยิ่งจะวันจะลับขอบฟ้ายิ่งคำนึง
..ยิ่งคิดถึงความรักที่ผ่านมา
เศร้าจัง.......
ฉันยังคิดถึงนะ
ฉันยังอยากจะไปหา
ฉันยังอยากจะสบตา
ฉันยังอยากบอกว่า...ฉันรักเทอ
แต่ตอนนี้มันสายไป
เทออยู่ไหนหาไม่เจอ
แต่อยากบอกใว้เสมอ
ว่ารักเทอแค่...คนเดียว
....ความรักความห่วงใย
.....คงมิใช่เพียงคำพูด
.....หากอยากรู้ต้องพิสูจน์
....เพราะแค่เพียงคำพูดนั้นไม่พอ...
ลาก่อนความรักที่เคยมี ลาก่อนความดีที่สิ้นหวังลาก่อนความทุกที่สุมประดัง ลาก่อนความหวังที่พังทลายชาตินี้มีกรรมต้องจําห่าง หลีกหนทางประเพณีที่ขวางกั้นทั้งกําแพงเงินตราสารพัน จงลืมฉันเสียเถิดเธออย่าเพ้อใจสามใจ
:welcome3"...ศรีเมืองใหม่แดนธรรมประเสริฐ ถิ่นกำเนิดหลวงปู่มั่น ลือลั่นสวรรค์ภูหล่น ยลสวยหินผานางคอย ลอยล่องแก่งจุการ งามตระหง่านเสาธงวงกลมใหญ่...">>>>> www.muangmai.ob.tc
เห็นด้วยอย่างแรง เอาไปเลย 1 เต่ง ตอนพี่วัยยี่สิบต้นๆ กลอนเต็มไปหมด ม่ายรุ่เขียนได้อย่างไรกระทู้ต้นฉบับโดยคุณ konbannhong
ตอนนี้นะเหรอ เขียนบ่เป็นคร๊าบบบบบบบบ
บ้านมหาดอทคอม เว็บไซต์ส่งเสริม ศิลปะ วัฒนธรรมไทย ศิลปิน ความรู้ออนไลน์
st1: มิตรภาพและรอยยิ้ม กับดีเจคนไกลบ้าน st1:
ยะ ถา วะลี วะ หน อก หัก หลาย คน แต่ ยะ ถา คน เดียว.......กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ น้องสาวหล้า เมืองกาฬสินธุ์
ความคิดถึง.......จากเขาสิจางหาย
คงสลาย...กาลเวลามาแปรฝัน
ความห่างเหิน...เดินไปทุกวี่วัน..
ความเข้าใจกัน...ก็หันมา..เปลียนลดลง
เหลืไว้แต่อความทรงจำ
ที่คราคคล่ำดำลึกตอนลุ่มหลง
วันเวลาคลื่นไปให้ใจปลง
แล้วนั่งลงหาที่ซับน้ำตา
........รู้สึกว่าจั่งได๋หรืออย่างนี้
........รู้สึกมีใจคิดฮอดตั้งแต่เจ้า
.........รู้สึกจากข้างในใจสองเรา
..........มันคงเฝ้าคิดถึงคำนึงหา..........
...เปรียบแม่เช่น โคมทองของชีวิต
ช่วยชี้ทิศ ช่วยนำทาง ช่วยสร้างสรรค์
ให้ความรัก ให้ความรู้ ชูชีวัน
ลูกจึงมั่นกตัญญูบูชาคุณ..........เพื่อแม่ แพ้บ่ได้
Bookmarks