... ค่ำแล้วมืดแล้วแก้วตาเอ๋ย
พี่ไม่เคยมาเลย ณ ถิ่นนี้
ช่างเปล่าเปลี่ยวเดียวดายเหลือเต็มที
โอ้คนดีพี่ไม่มีปัญญาหาทางไป

พี่เรียกหาดวงชีวาใจจะขาด
โอ้แม่วาสนาเจ้าอยู่ไหน
เสียงเรียกร้องหาเจ้าแทบขาดใจ
พี่นั่งร้องไห้รอเจ้าข้างสายชล

จำต้องจากท้องทุ่งที่กล่าวขาน
เป็นตำนานที่เขาร้องจนหมองหม่น
พี่เองก็ไม่ต่างจากเขาแม่หน้ามน
ต้องวกวนร้องไห้พายน้ำตา

แก้วตาจ๋าพี่นี้ขอลาก่อน
ทั้งอาวรณ์ทั้งอาลัยจำใจลา
แก้วตาพี่คนดีขอกลับก่อน
ต้องจำจรจากเจ้าด้วยอาลัย ...