ตัวไกลใจใกล้

[khonsurin]

:heart::heart::heart::heart::heart:


ตัวไกลใจใกล้



ที่รักจ๋า...เราอยู่ห่างกันขอบฟ้า
ขอจงหันมารับฤทัยขวัญ
ปลายฟ้าแต้มราวแต่งระพีพรรณ
ละไมฝันพริ้มพราวพร่างไสว


ที่รักจ๋า...มองดูโค้งขอบฟ้า
ฝากนภาวอนว่ารักสุดหัวใจ
รุ้งงามสวยแต่งโค้งสีหลากหลาย
ปลายรุ้งจรดกลางใจแด่เธอคนดี


ที่รักจ๋า...เรามีฟ้าต่างสีสัน
แสงดาวฝันแข่งระวีแต่งแต้มสี
ค่ำคืนเธอคงเดียวดายทุกนาที
มิอาจเสรีที่สร้างสรรค์


ที่รักจ๋า...ขอมอบความรักมา
ผ่านปลายฟ้าพารักหมายมั่น
ถึงจะอยู่ต่างแคว้นต่างแดนกัน
ถึงฟ้ากั้นแต่กายใช่กั้นใจ



:heart::heart::heart::heart::heart:

[ทิดจ่อย]

*บทกลอนครูเล็กซึ้งมากเลยครับ ถ้ามีคนรักคิดถึงเราขนาดนี้คงวิเศษเลยนะครับ

ตัวไกล แต่ใจอยู่ใกล้ กันเฮย
คืนค่ำคอยแหงนเงย เบิ่งฟ้า
เดือนดาวเด่นดวง เดียรดาษ
ดุจดวงหน้าแน่งน้อย งามสมร

*ช่วยคอมเม้นต์ด้วยนะครับครู โครงสี่สุภาพไม่ทราบว่าเป็นเช่นไร ลองแต่งดูครับ

[khonsurin]

ขอบคุณนะคะ คุณทิดจ่อย จ๋า

เวลาแต่งบทกวี คิดถึงเพลงรักเธอที่สุดในโลก ของหนุ่มสกล ที่เปิดฟังตอนพักเที่ยง

อ่านไปแล้วก็แต่งกวีไป ตอนแรกจะใช้ชื่อ รักเธอที่สุดในโลก ค่ะ
ต่อมา จากรักเธอที่สุดในโลก ไหงกลายเป็นตัวไกลใจใกล้ก็ไม่ทราบได้ค่ะ

คือแต่งไปขณะทานข้าวกล่องไป อารมณ์กลอนไม่เข้ากันเลยค่ะ กับข้าวราดกระเพราไก่ไข่ดาว แต่บทกวีก็ออกมาแบบนี้แหละค่ะ ก็ของขอบคุณมากนะคะ


ส่วนโคลง ยอมรับว่าไม่เป็นเลย ไม่เคยแต่งค่ะ ผังโคลงมีอยุ่ แต่แต่งไม่เป็นค่ะ

แต่อ่านแล้วประทับใจมากเลย เพราะด้วยบทกวีที่สานฝันมากมายค่ะ

ตัวเล็กเอง ก็คง...

ใครรานใครรุก ด้าวแดนไทย
ไทยรบจนสุดใจ ขาดดิ้น....


นี่แหละค่ะ ต้นตำรับของโคลงที่เล็กเป็นค่ะ


ทำไมเก่งจังเลย แต่งเป็นและมีความไพเราะและประทับใจมากด้วย

ต้องยกนิ้วให้นะคะ

[บ่าวจ้ำ]

บทกวียังคงงดงามราวดอกไม้ยามหนาวเหมือนเดิมน่ะนกฮูกน้อย

[แจ่มใสยิ้มสวย]

อ้าว คนเก่ง เขา มาเจอกันแล้ว นี่นา เรามาช้านะนี่ ทิดจ่อย กะ บ่าวจ้ำ