แหล่แม่เสาวนีย์คำกลอนโศก

[mahazaa]

<h1>แม่เสาวนีย์คำกลอนโศก</h1>
<p> เมื่อนั้นมารดาไท้ น้ำตาไหลนองๆพออยากฮ้องให้หายซ่วง ดวงเอ๊ยนอนอดวง ดวงของเฮาโพดขี้ร้าย ได้ดวงหม้ายยิ่งกว่าเข มาสงสารหลายเด้ ลูกของแม่ผู้แพรหมอง แม่นี้มองบ่เห็นทาง สิซ่อยเหลือตนเจ้า
มีแต่เหงามีแต่เศร้า ปานไฟเตานั้นย่างจี้ วาสนาเจ้าบ่มี สิ่งที่หวังวาดไว้ บ่สมมุ่งโสดเลื่อนลาง เป็นนำบุญอดีตครั้ง แต่ปางก่อนบ่นำแฝง กรรมจึงแทงเวรจึงทับ
ให้คับขันตันตึ้ง ยามจนมาอึดคนพึ่ง ยามทุกข์มาอึดคนแล ยามหมื่นล้นอึดคน
หล่ำ วาสนานั้นตกต่ำ หาผู้ชูหาผู้อุ้ม จักคนบ้างกะบ่เจอ พอปานว่ายามนอนเพ้อ บ่มีผู้สิคอยปลุก ทุกข์แท้นอบ่มีผัว ส่ำกั่วเกอีกทองเก้ คิดเห็นเด้แต่คราวกี้
ครั้งเมื่อผัวเฮามี มวลพี่น้องโสดหลุหลั่ง สิเฮ็ดหยังำหยัง โหลดบ่อึดแต่ผู้ช่วย
บาดซวยแล้วโสดส่ำหมาโอ๊ย...................................
ธีระวัฒน์เอ๊ยลูกหล่า ฟังแม่ว่าก่อนเด้อคำ แม่อยากทำแม่อยากเฮ็ด แม่อยากปุแม่อยากแปลง แต่งใสตามกระใจแก้ว แต่ว่าแนวสิพาสู้ หรือพาดุพาดัน
พาแม่ปั้นเหน็บกระเตี่ยว คือเงินคำเพียงอย่างเดียว ย้อนว่าขาดสิ่งนี้แล้ว อันใบหน้าจึงหล่าสี เพิ่นว่าอึดเงินนี้ พอปานหมาโตย้านหมู จักหลูบหางหรือ
หลูบหู จักหลูบหัวหรือหลูบเท้า โบราณเว้าโพดถืกหลาย สำหรับปีนี้นอ ขอให้เจ้านั้นพักไว้ ฮอดปีใหม่จึงไขจา ฮ่าบุญมาผลามี จั่งบวชเรียนเทาะนอท้าว แม่นหมู่เขาสิรุมเย้ย อย่าไปอายเขาเลย เฮามันเก้ส่ำขี้กั่ว พ่อยังนำกะใครชั่ว นี้หยังเด้ผู้พ่อเจ้า กระตายเมี้ยนดั่งที่เป็นนี้หละน่าลูกคำเอ๊ย.........</p>

[mr.t552]

เพียงอ่านคำกลอนก็ซาบซึ้งใจแล้ว ได้ฟังเสียงแหล่ จะอดร้องไห้ได้หรือ