หน้าที่ 1 จากทั้งหมด 2 หน้า 12 หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้าย
กำลังแสดงผล 1 ถึง 10 จากทั้งหมด 15

หัวข้อ: เมื่อแม่ฉันป่วย ...

  1. #1
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ ชิงช้าชาลี
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    กระทู้
    644
    บล็อก
    1

    เมื่อแม่ฉันป่วย ...

    วันที่ฉันเสียใจที่สุด .... คือวันที่ฉันไม่สามารถช่วยเธอไม่ให้เจ็บปวดได้ ...

    ...ตลอดเวลา 10 ปี ที่ผ่านมา ที่ฉันได้มีโอกาสได้อยู่กับเธอทุกวัน ได้เจอหน้ากันทุกวัน
    ถ้าฉันทำงานเช้า ตอนเย็นก็จะได้เจอเธอ ถ้าฉันทำงานสาย ฉันก็จะได้เจอหน้าเธอตอนเช้า เพราะกว่าฉันจะกลับเธอก็หลับ เธอเป็นคนแสนดี ดูแลฉันดีที่สุดมาโดยตลอด เวลาฉันทุกข์หรือไม่สบายใจ เธอจะคอยปลอบประโลมและมักจะมีเรื่องเล่า เก่าๆ ถึงประสบการณ์ว่าเธอก็เคยเจอ เคยสัมผัส มาเล่าให้ฉันฟัง ฉันจะคลายกังวลทุกครั้ง

    เวลาฉันหิว เพียงแค่เดินเข้าครัวก็จะเจอของกินที่เธอเตรียมไว้ให้ เวลาฉันเหนื่อยล้าอยากพักผ่อน แม่จะเป็นคนที่หาที่หลับที่นอนให้ และดูแลทุกอย่างในบ้านตามความสามารถของแม่ แต่ทำไมฉันถึงไม่รับรู้เลยสักนิดว่าเธอแบกภาระความเจ็บปวดของเธอไว้อยู่กับตัวตลอดเวลา

    ...ตลอดเวลา 10 ปี ที่ผ่านมา แม่ไม่เคยที่จะบ่นว่าเธอไม่สบาย หรือถ้าเป็นอะไร ก็แค่ปวดหัว เป็นไข้ ตามปกติ กินยาก็หาย ฉันคลายกังวลใจเสมอ เวลาพาเธอไปหาหมอ ตรวจสุขภาพประจำปี ผลตรวจก็ปกติ

    ... จนกระทั่ง เมื่อปี 2551 แม่ผอมลง และมีอาการเหงื่อออกตลอด และมีอาการใจสั่น ฉันพาแม่ไปหาหมอทีโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง หมอวินิจฉัยว่าแม่เป็นไทรรอยด์เป็นพิษ แต่สามารถรักษาได้ด้วยการทานยา
    แม่ทานยาติดต่อกันมา 1 ปี อาการดีขึ้นจนเป็นปกติ ซึ่งเธอก็ไม่ยอมที่จะทิ้งฉัน ...

    11 ม.ค. 53 แม่ล้มป่วยลงอีกครั้ง โดยมีอาการปวดชายโครงอย่างแรง อ้วก และท้องเสีย ฉันเห็นความผิดปกติ ทันที ที่เข้าไปล้างห้องน้ำ ...

    ฉันพาแม่ส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด และใช้เวลาอยู่ในห้องฉุกเฉินทั้งวัน จนกระทั่งหมอมาบอกว่า แม่มีเลือดออกในกระเพาะ ต้องนอนโรงพยาบาล ผ่านไป 12 วัน หมออนุญาตให้กลับบ้านได้ โดยวินิจฉัยว่า มีอาการของ โรคหัวใจวาย ปอดติดเชื้อ และโรคกระเพาะ

    ฉันและพี่ๆทุกคนดีใจมากที่แม่ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่านั้น และพาแม่กลับบ้านที่ยโสธร เพื่อพักผ่อน อยู่กับอากาศที่บริสุทธิ์ และได้พูดคุย สนทนากับญาติพี่น้อง ที่สนิทชิดเชื้อกัน หวังว่าอาการของแม่จะดีขึ้น

    ...และแล้วสิ่งที่ฉันไม่คาดฝันก็มาถึง วันที่ 12 ก.พ.ที่ผ่านมา ขณะที่ฉันกำลังง่วนอยู่กับการเตรียมของไหว้ ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์แผดเสียงขึ้น พร้อมกับเสียงอันสั่นเครือของพี่สาว เสียงจากปลายสาย บอกว่าแม่เข้าโรงพยาบาล เพราะปวดท้องมาก และมีอาการเวียนหัว และอาเจียน ...อาการเดียวกับเดือนที่แล้ว ...

    และบอกต่อว่า หมอตรวจแม่ทั้งวัน ทั้งเอ็กซเรย์ อัลตร้าซาวนด์ และ CT Scan ผลตรวจออกมาว่า... แม่เป็นมะเร็งตับระยะสุดท้าย .... ไม่สามารถเยียวยาได้แล้ว

    19.34น. ฉันนั่งนิ่งๆ อยู่ในห้องนอน ปล่อยให้เด็กๆเล่นเกมส์กันอยู่ข้างล่าง ฉันไม่รู้จะเริ่มต้นโทรหาใครดี พี่ชาย พี่สาว หรือใครก็ได้สักคน ที่พูดกับฉันสักคำ....

  2. #2
    ศิลปิน นักแต่งเพลง สัญลักษณ์ของ thedon
    วันที่สมัคร
    Aug 2007
    กระทู้
    1,421
    บล็อก
    1
    ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ และผมยังเชื่อว่า ปาฏิหารย์ ยังมีเสมอครับ

  3. #3
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ ชิงช้าชาลี
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    กระทู้
    644
    บล็อก
    1
    แม่รักษาตัวอยู่ที่ โรงพยาบาล ตั้งแต่วันที่ 12เป็นต้นมา ... ทุกวินาที ทุกนาที และทุกชั่วโมงผ่านไปอย่างทรมาน

    ฉันยังไม่สามารถไปอยู่ข้างๆแม่ได้ ทั้งๆที่ฉันอยากไปใจจะขาด แต่มีภาระที่ต้องแบกไว้เต็ม 2 บ่า
    ...ฉันภาวนาทุกคืน สวดมนต์ พระคาถา ต่างๆ วิงวอนสิ่งศักด์สิทธิ์ขอให้คุ้มครอง คุณแม่ของฉัน คุณแม่ที่ฉันรักที่สุด และเป็นคนแสนดีที่สุดของฉัน และลูกๆทุกคน
    ...ถึงแม้จะรู้เต็มอกว่าไม่สามารถเยียวยาได้ แต่ฉันไม่อยาก ที่จะให้เธอเจ็บปวด ฉันคงทนไม่ได้ที่เห็นเธอผุดลุกผุดนั่ง เพราะอาการปวดท้อง อย่างทรมาน

    14 ก.พ. พี่สาวบอกว่าอาการของแม่ดีขึ้น ท้องเริ่มอ่อนลง และไมอึดอัดเหมือนเดิม และสีหน้ามีสีสันขึ้น เพราะหมอให้เลือดทุกๆ 3 ชม. ฉันดีใจ แต่ลึกๆฉันยังกังวลตลอด ฉันได้คุยกับแม่ เสียงฉันร่าเริงสุดๆพยายามชวนแม่คุยถามเรื่องโน้นเรื่องนี้ เพราะไม่อยากมาเจาะจงถึงอาการเจ็บป่วยของแม่ แม่ก็คุยกับฉันเหมือนเดิม เหมือนกับ แม่นั่งอยู่ข้างๆฉัน ... หลังจากวางสายฉันร้องไห้จนหลับไป

    15 ก.พ. พี่สาวรายงานอีกครั้งว่า หมอเริ่มให้กินน้ำ และอาหารเหลว แต่แม่กินได้แค่น้ำ อาหารไม่แตะเลย แต่อาการโดยรวมดีขึ้น

  4. #4
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ ชิงช้าชาลี
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    กระทู้
    644
    บล็อก
    1
    แต่สิ่งที่แม่สังเกตได้ถึงความผิดปกติของตัวเอง คือ ทำไมท้องป่องมาก และแข็งมาก หมอแกล้งมาแซวว่า สงสัยยายกินเหล้าเยอะ ก็เลย ตับแข็ง ..และก็หัวเราะเจื่อนๆ แม่ก็หัวเราะ เพราะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเป็นอย่างนั้น เพราะตลอด 74 ปีที่ผ่านมา แต่ไม่เคยกินเหล้า หรือสูบบุหรี่เลย

    โถ แม่จ๋า หนูสงสารแม่เหลือเกิน ทำยังไงดี หนู จะทำยังไงดี

    วันศุกร์นี้ หนูจะกลับบ้านไปหาแม่ค่ะ หนูจะพาหลานๆ ไปกราบแม่ กราบพระคุณของแม่ แม่รอหนูก่อนนะคะ

  5. #5
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ บ่าวเคน
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    ที่อยู่
    อุบลฯ เมืองดอกบัวงาม
    กระทู้
    360
    เป็นกำลังใจให้ น้อยหน่าเด้อ สู้ๆ ให้มีกำลังใจเข็มแข็ง ให้แม่หายไวๆเด้อ

  6. #6
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ มีนา
    วันที่สมัคร
    Aug 2009
    กระทู้
    78
    ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้นะคะ....ชิงช้าชาลี...ขอคุณพระฯคุ้มครองคุณแม่ให้อาการดีขึ้นหายวันหายคืน ค่ะ...สาธุ๊!!!

  7. #7
    ดีเจ นักจัดรายการ สัญลักษณ์ของ บักขามป้อม
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    ที่อยู่
    อิสานบ้านเฮา
    กระทู้
    610
    บล็อก
    5
    ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้สู้สู้ต่อไปเด้อจ้า ให้เฒ่าแม่เลาหายไว อยู่เป็นฮ่มโพธิ์ฮ่มไทรให้ลูกหลานไปดนๆ จ้า

  8. #8
    ขอเป็นอีกหนึ่งกําลังใจให้เด้อจ้าเอื้อย เข้มแข็งจ้าเอื้อย
    ขอคุณพระคุ้มครองเฒาแม่ให้อาการดีขึ้นเด้อจ้า
    =>> เดินทางบ่สุดเส้น อย่าถอยหลังให้เขาเหยียบ ตายขอให้ตายหน้าพุ้นเขาสิเอิ้นว่าหาญ <<=

  9. #9
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ ทอง
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    กระทู้
    300
    ขอเป็นกําลังใจไห่ครับ ชิงช้าชาลี แล้วก้อไห่เดินทางกลับบ้านไปหาคุณแม่โดยสวัดดิภาพครับ
    แล้วก้อขอไห่อาการของคุณแม่เพิ่นดีวันดีคืนเด้อครับ
    ผม เชือ ว่า โลกนี้ ปาฏิหารย์ มีจริงครับ

  10. #10
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ แจ่มใสยิ้มสวย
    วันที่สมัคร
    Mar 2009
    ที่อยู่
    USA
    กระทู้
    961
    บล็อก
    18

    ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจ

    น้องหน่า ยิ่งน้องหน่าเป็นทุกข์ แม่น้องหน่า ก็จะยิ่งทุกข์ด้วยนะค่ะ
    แม่พี่แจ่มใส ก็ป่วยเหมือนกัน และตัวพี่เองก็อยูไกล เกินที่จะสามารถกลับไปดูแลแม่ได้ไกล้ น้องหน่ายังมีโอกาสดีกว่าพี่แจ่มใส ที่ได้อยู่ไกล้ชิดแม่ ได้ดูแลแม่ในบางครั้ง

    ทำช่วงเวลาที่เหลือให้มีค่ามากที่สุดนะค่ะ ทำทุกอย่างให้แม่ยิ้มได้ สบายใจ ให้แม่ได้ทานทุกอย่างที่แม่อยากทาน

    การที่คนเรามีเรื่องที่อาจสูญเสียสิ่งที่รัก เป็นเรื่องที่เราต้องเสียใจ นั่นเป็นสิ่งที่เราต้องทำความเข้าใจกับคำว่า เสียใจ ทำใจให้ยอมรับกับการที่เราจะต้องสูญเสีย ไม่ว่าวันนี้ หรืออีกหลายปี ข้างหน้า ยังไงก็ต้องเกิดขึ้น

    แม่เดินทางมาไกล และยาวนาน ถึงเวลาที่แม่จะได้พักผ่อน นะค่ะ ให้แม่พักให้สบายนะค่ะ น้องหน่า

หน้าที่ 1 จากทั้งหมด 2 หน้า 12 หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้าย

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •