... ยืนมองท้องทะเลที่เวิ้งว้าง
สุดสายทางที่มองของขอบฟ้า
ช่างไกลเหลือสุดแสนจะพรรณนา
แต่ไม่อาจมาเทียบเท่าคนรักที่อยู่ไกล

ยามห่างเจ้าคราวใดใจเป็นห่วง
แม่พุ่มพวงว่ารักเจ้าพอรู้ไหม
อยากจะร้องให้รู้จนทั่วไทย
แต่ไม่ได้เพราะไม่งามในสายตา

จึงได้แต่พร่ำรำพันเป็นอักษร
ถึงงามงอนให้เจ้าได้รู้ว่า
ชีวิตที่เหลือพี่รักเจ้าดังแก้วตา
หากเจ้าเอ่ยคำลาพี่นี้คงจะสิ้นใจ ...

...ขาดเธอ...คงขาดใจ...

[wma]http://www.file2go.com/mrun.php?me=20078s1[/wma]
* ขอบคุณเจ้าของผลงานเพลง *