คึดฮอดอ้าย..เด้น้อ
อ้ายเอ๋ย...
ยามตะเวนแสงบ่ห่าวคือจั่งใจสาวคึดต่อ
คึดฮอดซายนั่นน้อ..คนเคยได่ดอกต่าวหา
แสงอิเกิ้งดอกเทิ้งฟ้า..กะบ่ลาลำเลิกบ่น
แต่ว่าใจของคน..ส่ำจั่งอ้ายคองกะหาย ..
โอ้เด้..ยามแสงเพ็ญตะเวนกล้า..เคยคึดหานำน้องบ่อ
ลืมซั่นบ้อคำเคยเว่า..ว่าสิเอาแต่ใจนาง
แม่นไผ๋น้อได่เคียงข้าง..ยามอ้ายนั่นหมองหม่น
สาวคนจนคือจั่งน้อง..ปล่อยให้คองแต่แนมหา..ซั่นบ้อ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย sompoi; 05-03-2010 at 14:25.
มองต่าง..อย่างปลง
โอ้ยได้ยินสาวจ่มว่าคิดฮอด อดหยอดคำเว้าบ่อได้
สิผ่านกายไปย้านเผิ่นด่าลองถามเบิ่งก่อนน้า คิดฮอดไผอยู่ล่ะเจ้าเขาคนนั้น
น่ะ แม่นไผ ส่างมาหยามใจกันแท้ ไผสิแลคันเจ้าคิดฮอดผู้อื่น
โอ้ยอกสั่นสะอื้นสิยืนไห้อยู่บ่อนใด๋เด้น้อ.....
หล่านางเอย...
ในหัวใจบ่เคยว่าง บ่มีหว่างสิบางบก น้ำตาตกยามนอน ได้ฮ่ำฮอนนำแต่เจ้า
แต่หากอดเอาไว้ แม่นคิดฮอดแทบตาย เจียนขาดใจดิ้นดั้นดั่น
คิดฮอดวันข้างหน้า ยามเมื่อเจ้าจากลา น้ำตาอ้ายมาไหลหลั่ง
อ้ายห้ามไว้กะบ่ฟัง มาคิดซังเจ้าของฮ้าย ห้ามหลายครั้งยังลื่นควม
จนใจบวมฟกช้ำ ความเหงาเข้าแล่นตำ มาตอกย้ำความหมองหม่น
คิดฮอดคนบางคน จนกินนอนบ่ได้ ซ่างเป็นฮ้ายกว่าเคยเป็น
เช้าจนเย็นกะคิดพ้อ คิดฮอดแฮงแท้น้อ รอแต่เจ้าสิกายผ่าน
รอคะแนนสงสาร เจ้าสิทานป่อนให้ พอใจชื่นแต่ละวัน
ถึงความจริงสองเฮานั้น แม่นสิเป็นเพียงแค่ฝัน บ่ดื้อดั้นฝืนลิขิต
ขอเพียงสายใยจิต ให้คิดถึงกันบ้าง ยามว่างๆให้สั่งความ..แน่เด้อ นางเอย
แม่นคิดฮอดไผน้อเพิ่น เจ้าของกระทู้แมะ คิดฮอดบ่าวแก่หรือบ่าวหนุ่ม
มาเว้าเป็นตาใกล้ได้หุ้ม รุมกินลาบง่ายบ่น้อ..ฮ่าๆๆๆ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย พลายแก้ว; 05-03-2010 at 11:07.
คิดฮอดไผนอน้อง คือหมองหม่นทนเหงา คิดฮอดเขาหรือได๋ จั่งค่อยไขปากต้าน
ทรมานหลายบ้อหล่า ถึกเขาป๋าให้บ้าป่วง คือสิหวงฮักมั่น กระสันแท้ตั้งแต่เขา...แท้นอ
อ้ายคนจนนี่เล่า เจ้าคือเล่าหนีไกล บอกว่าไปๆเลยอย่าสิมาหาเว้า
เป็นจั่งได๋ตัวเจ้ายามถึกเขาถิ่มเปล่า จั่งได้มานั่งเศร้า.....สิเป็นบ้า...ห่วงแต่เขา แท้นอ....น้องเอ้ย...
โอ่นอ..น้องเอ๋ย..
แสงตะเวนคล้อยค่ำ คึดนำแต่นาดน้อง
สองเฮาเคยฮักมั่น ความสัมพันธ์บ่ให้จาง
บ่เคยลืมดอกคำเว่า ว่าสิเอาแต่ใจนาง
ซ่อยกันถางซ่อยกันถาก เถิงลำบากอ้ายบ่ถอย
ใจบ่เคยเปลี่ยนแปร บ่เคยแถไปทางอื่น
บ่ให้กลืนดอกน้ำตา อ้ายคองถ่าเฝ้าแต่คอย
ใจบ่เคยลดเลี้ยว หาเกี้ยวสาวซำน้อย
อย่าสำออยไปน้องหล่า อ้ายสิพาขึ้นสวรรค์..กึ๋ยๆ...
ฮ่วย..คือจบจั่งซี่น้อ...
น้องว่าคึดฮอดอ้าย อ้ายกะดั่งเดียวกัน
บ่ห่างหันไปไส ผูกใจแต่นำน้อง
สัญญาสอง- เฮาเคยหมั่น จากันอ้ายยังจื่อ
แม่นว่าวันเปลี่ยนมื้อ สืถือหมั่นบ่หวั่นไหว
ความจริงใจฝังแหน่น คือดวงแสนแสงประทีป
งามดั่งกลีบหมู่ไม้ มาลาก้านก่องสี
ความหวังดีเต็มตึ้ง ความคิดถึง เกินขนาด
สุดสวาทกล่อมกลิ้ง คะนิงเจ้าอยู่บ่วาย...นั้นแหลว
...ม่วนบ่..สวก เหอ ๆ ๆ...
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
คลานกิ่งโก้ย..นำก้นอ้ายศรีฯ กะน้า..อิอิ
มาซ่างเป็นเอาฮ้าย ทางหัวใจกะโอ้อ่าว
ปานต้นไม้ที่ไร้เงา บ่บรรเทาความคิดฮอด ส่องแสงสอดเข้าสู่ใจ
แม่นมื้อได๋ มื้อได๋.. ใจกะบ่เคยว่าง คิดฮอดนางบ่ฮู้เบื่อ
คิดฮอดหลายเอาเหลือ แฮ่งแต่เฟือแฝงฝั้น แต่ใจนั้นผั่นบ่ฝืน
ยินยอมยืนให้พันเกี้ยว เกาะเกี่ยวกุมหัวใจ
สลัดได้กะบ่หลุด แนวว่าหมุดความคิดฮอด กอดคอไว้บ่ให้ติง
ล๊อคจนแหน่นอิ้งติ้ง เซือกล่ามลิงกะบ่ท่อ
คิดฮอดหลาย..เด้น้อ ขอจาต้านฝากผ่านฟ้า ประสาอ้าย..ผู้คิดถึง..สั่นดอกหว๋า..
อะบึยยย...อิอิ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย พลายแก้ว; 08-03-2010 at 13:02.
อ้ายเอ๋ยย..
คองถ่าตั้งแต่เจ้าแนมทางแล้วกะดายเปล่า
ปีนี้นางจนเถ่าย่อนคองอ้ายบ่ต่าวมา
คือสิไกลไปหน่าทางแยกขนานต่อ
บ่เป็นหยังดอกน้อคั่นซายนั่นได่สุขสม
ปากอ้ายบอกอยู่จ้น-จ้นๆว่าบ่ลืมคำน้องสั่ง
เพียงก่ายผ่านมาบ้างเอิ้นใส่กันกะบ่มี
ดน-ดนทีพ้อหน่าเล้าหลังหล่าปีก่ายผ่าน
ข้าวพ้อเล้าปีละครั้งแต่อ้ายนั่น..คองกะหาย..น้ออ้ายเอ้ย
มองต่าง..อย่างปลง
กฎการส่งข้อความ
อ้างข้อความนี้
Bookmarks