เสียงสะอื้นจากพงไพร
เสียงสะอื้นดังก้องฟ้า
เสียงเลื่อยพาให้สะท้านไหว
เลือดฉันไหลรินหลั่งจากพงไพร
ไร้น้ำใจไร้มิตรที่คิดผลาญ
ฉันทำสิ่งใดผิดหรือจึงต้องโค่น
ฉันล้มลงร้องไห้ไหลครวญคร่า
เลือดทุกหยดนั้นคือน้ำตา
ชีวิตหนึ่งมีค่าเหมือนเหมือนกัน
ก็ฉันให้ความร่มรื่นไม่ใช่หรือ
ฉันคือผู้ให้น้ำลำธารหลั่ง
ฉันคือผู้ให้ความชุ่มชื่นทุกคืนวัน
แล้วทำไมต้องฆ่าฟันฉันลงคอ
ต่อไปนี้ไม่มีฉันอีกแล้ว
เพราะท่านคือคนทำลายไม่ร้องขอ
ท่านคือผู้ทำร้ายได้ลงคอ
ทั้งที่ฉันไม่ได้ก่อพิษใดใด
[wma]http://www.file2go.com/mrun.php?me=108s2[/wma]
Bookmarks