เมืองวุ่นวาย.....มาบ้านเด้อ

[วัฒนชัย หาริโร]

น้องสาวเอย......เป็นจั่งได๋แหน่น้อเจ้า อยู่เมืองเหงาทางฟ้าหม่น

เมืองสับสนแผ่นดินกว้าง วุ่นวายแท้ต่างบ้านเฮา

อ้ายถามข่าวทางใจบ้าง ถึงทางห่างแต่คิดถึง

ใจรำพึงคนึงหา ย้านสัญญาเจ้าลืมสิ้น

จนนอนวินเทิงฝันค้าง สายตาฟางจนบ้าป่วง

ย่อนเป็นห่วงแต่นางน้อง ของบักอ้ายที่อยู่ไกล

แผ่นดินไทยแห่งว้าวุ่น ย่านเป็นทุนให้ไกลตื่ม

จนว่าลืมอีสานบ้าน บ่งอโค้งแม่นอ่วยคืน......เด้นาง