พระเจ้าเซจง
อาณาจักรโชซอน (ค.ศ. 1392 - ค.ศ. 1910)
ผู้ตั้งราชวงศ์คือ นายพลยีซองเก (พระนามเดิมของกษัตริย์แทโจ) ใช้อิทธิพลของบรรดานักปราชญ์ที่นับถือลัทธิขงจื๊อ ล้มล้างราชวงศ์โคเรียว ดังนั้นพระองค์จึงย้ายเมืองหลวงจากแกซองซึ่งอิทธิพลของศาสนาพุทธยังคงมีอยู่อย่างเข้มแข็ง ไปยังกรุงโซล ในปี ค.ศ.1394 ทำให้กรุงโซลเป็นหนึ่งในเมืองหลวงที่เก่าแก่แห่งหนึ่งของโลก ดังนั้นลัทธิขงจื๊อจึงแทรกซึมอยู่ในวิถีชีวิตของคนเกาหลี
กษัตริย์โชซอนปกครองด้วยความเป็นธรรม ด้วยระบบการเมืองที่ทันโลก โดยใช้หลักการตามลัทธิขงจื๊อ การที่จะได้เป็นข้าราชการพลเรือน จำเป็นต้องสอบกวากอ โดยจะต้องสอบความรู้ด้านวรรณกรรมจีนด้วย
ลัทธิขงจื๊อเข้ามาเผยแพร่ในเกาหลีประมาณต้นคริสตกาล ซึ่งเกือบจะเป็นเวลาเดียวกับการเริ่มต้นการเขียนด้วยระบบภาษาจีน อย่างไรก็ตาม ลัทธิขงจื๊อยังไม่มีอิทธิพลจนกระทั่งสมัยราชวงศ์โชซอน ลัทธิขงจื๊อจึงเริ่มครอบงำสังคมเกาหลี
ลัทธิขงจื๊อได้กำหนดโครงสร้างของสังคมไว้อย่างชัดเจน ค่านิยมในสังคมทั่วไปคือให้เกียรติผู้มีการศึกษาสูง ดูถูกพ่อค้าและช่างอุตสาหกรรม ชนชั้นสูงของสังคมคือ ยังบันหรือขุนนางนักปราชญ์ ผู้มีอำนาจด้านการปกครองทั้งทางทหารและสังคม ชนชั้นถัดมาคือ ชุงอินหรือชนชั้นกลาง ประกอบด้วยผู้มีอาชีพด้านต่างๆ เช่น ข้าราชการตำแหน่งต่างๆ แพทย์ นักกฎหมาย และศิลปิน ชนชั้นล่างคือ ซังมินหรือสามัญชน ซึ่งมีจำนวนมากที่สุด ส่วนใหญ่เป็นพวกชาวนาที่ได้รับที่ดินให้ทำไร่ไถนา พ่อค้าและช่างฝีมือก็อยู่ในชนชั้นนี้ด้วย ชนชั้นล่างสุดคือชอนมิน ได้แก่ ข้าติดที่ดิน คนรับใช้ หรือทาสผู้ซึ่งเกิดในวรรณะต่ำ
โดยทั่วไปเชื่อกันว่ายุคทองของราชวงศ์โชซอนอยู่ในรัชสมัยพระเจ้าเซจง(ครองราชย์ ค.ศ.1418-1450) กษัตริย์องค์ที่ 4 แห่งราชวงศ์โชซอน ในรัชกาลของพระองค์ เกาหลีมีความเจริญรุ่งเรืองทางวัฒนธรรมและศิลปะอย่างไม่เคยมีมาก่อน
ข้อมูลจาก th.wikipedia.org/wiki