20 เมษายน 2553
เมื่อไหร่น้อถึงจะทำใจยอมรับได้สักทีว่า ว่าเขาหมดใจ แต่ทำไมยังรักและคิดถึงอยู่ทุกวัน ทำไมต้องรอตลอดเวลา หลอกตัวไปวัน ๆ ว่าเธอยังรักและคิดถึง ฝันลม ๆ แล้ง ๆ เรื่องที่บั่นทอนใจตัวเองทำไมชอบจังเลยนะ ฟ้าใสใจไม่รักดี ถึงแม้จะร้องไห้น้ำตาไหลเป็นสายน้ำสีเลือดเธอก็คงไม่ใส่ใจ นับวันเธอก็ห่างหาย นับวันเธอก็ห่างไกล สุดที่ใจจะไขว่คว้า สุดกำลังจะฉุดดึง คงต้องปล่อยเธอไป....แล้วใช่ไหม
รู้ว่าเขาหมดใจ...แต่ทำไมถึงรักเหลือเกิน
ฟ้าใส
10.07 น.
Bookmarks