จมกับใจที่มันฮ้าง ย่อนพะนางบ่แคร์กัน
ทุกทุกวันมาคอยเหน็บ เอาความเจ็บใส่ใจอ้าย
ทุบหัวใจให้มันร้าว ด้วยเรื่องเก่าเอามาเปรย
มาเอื้อนเอ่ยแต่ความหลัง เคียดสูนซังเป็นหยังแท้
เว้าบ่แคร์หัวใจอ้าย ร้าวดนหลายกะสิแหลก
รักเลยแตกออกดั่งแก้ว ที่ร้าวแล้วถ่ามุ่นพัง
หวังอิหยังน้อ..คักแท้ อ้ายกะแค่ปุถุชน
อ้ายกะคนธรรมดา บ่ทันละกิเลสได้
คันบ่แม่นคนที่ใช่ เชิญหาใหม่ให้สมปอง
ถึงอ้ายหมองในมโน กะสิโสดอกทนกลั้น
สาวย่างผ่านนั้นเด้อหล่า แค่สายตาอ้ายแนมเบิ่ง
บ่ทันเถิงหว่างเจ้าคิด โปรดใช้วิจารณญาณบ้าง
แนวคนย่างทางฮ่วมเส้น กะจำเป็นได้เห็นเพิ่น
ย่อนบังเอิญซ้ำดอกเจ้า อย่าสุเว้าอ้ายคักหลาย
แต่..คันบ่อยากให้อ้าย แนมเบิ่งไผสิขอบอก
ควักตาอ้ายออกเป็นหยัง ให้สมดั่งหัวใจเจ้า
สิได้เซาเห็นตัวะหล่า บ่มีตาให้เหลียวส่อง
ความงามไผบ่ได้มอง แต่..ขอน้องมองให้ซอด ว่าคนตาบอดเจ้ามักบ๊อ...นางเอย..



ฮ่าๆๆๆๆๆ พอดีฟังเพลงเพลงหนึ่ง แล้วคิดขำๆ สั่นดอกเด้อพี่น้อง เอาม่วนครับ ฮ่าๆๆๆๆ