ในแผ่นดินอีสานที่แห้งแล้งกันดานในอดีต
ลูกหลานบางส่วนได่ถีบหนีจากความลำบากนั่น
เพื่อไปสู้ชีวิต(ตายเอาดาบหน้า)ในเมืองต่างถิ่น
บางคนได่ดีมีเงินมีทองความเป็นอยู่สุขสำบาย
จากเมืองต่างถิ่นจนไปถึงเมืองต่างแดน
นานวันเข้ากะตั้งหลักปักฐานอยู่ณ.ที่แห่งใหม่นั่น
ลืมไปว่าที่เคยฝังสายแฮ่แผ่สายสะดือยังมีบรรพบุรุษรอการกลับมาของลูกหลานอยู่
อีสานแท้จริงแล้วบ่ลำบากอย่างที่ใครๆเขาคิด
ลูกอีสานไปอยู่เมืองต่างถิ่นเสียภาษีใช้จ่ายเงินทองให้กับชุมชนแห่งใหม่ที่ตนอยู่
จนคนแถวนั่นพลอยได่อานิสงค์ไปนำแต่หากว่าลูกอีสานเหล่านั้นกลับมาบ้าน
มาสร้างมาแปลงให้บ้านเกิด
เงินเหล่านั้นกะคงสิได่พัฒนาให้กับอีสานใด่ฮุ่งเฮืองกั่วที่เป็นอยู่
จากเงินบาทกะพัฒนาเป็นเงินร้อย ทะยอยเพิ่มพูนเป็นเงินพัน
บ่หน่อยในเมืองใหญ่ที่มีแต่คนอีสาน ทุกวงการทุกซอกทุกมุมกะมีแต่คนอีสาน
หากเขาเหล่านั้นกลับมาณ.บ้านเกิดถิ่นบรรพบุรุษของตน
อีสานคงบ่น้อยหน่าภาคอื่นๆเป็นแน่แท้
คนอีสานล้วนแต่เป็นคนดีมีฝีมือ
กลับอีสานเถิดลูกหลานเอ้ย....กลับมาพัฒนาบ้านเฮาพี้อย่าให้เขาเหยียดเขาย่ำว่าแต่คนอีสานทุกข์ยากหลาย
ไปอยู่บ้านเพิ่นกะบ่คือบ้านเกิดตนเด้อ
......
Bookmarks