คำสารภาพ
คำสารภาพสิ่งเลวร้าย ที่ผมทำกับเพื่อนพี่สาว
เมื่อหลายปีก่อนผมอาศัยอยู่กับพี่สาว สองคนในบ้านสองชั้นหลังเล็กๆ ที่ทำงานของผมอยู่ห่างจากบ้านไม่มากนัก ทุกวันหลังเลิกงาน ผมจะเดินกลับบ้านด้วยความหวังว่า เมื่อไหร่จะมีแฟนเสียทีหนา
ขณะที่ผมกำลังดูหนังอยู่ในห้อง ก็ได้ยินเสียงพี่สาวเรียกให้ลงมาข้างล่าง พี่สาวผมบอกว่าเพื่อนของพี่สาว ย้ายเข้ามาเช่าบ้านติดกับบ้านผม พี่สาวแนะนำให้ผมรู้จัก ‘พี่ดา’ และขอแรงผมช่วยขนย้ายสัมภาระเข้าบ้าน แต่สายตา และรอยยิ้มของพี่ดา ที่มองมายังผมซิครับ ทำเอาหัวใจของผม เหมือนจะหยุดเต้น ผิวของพี่ดาขาวละเอียดมาก เข้าใจว่าคงผ่านการดูแลมาอย่างดี พี่ดาสูงประมาณ 170 ซม. เอวเล็กรับกับก้นที่ ได้รูปอย่างแปลกประหลาด ในระหว่างที่ช่วยกันขนย้ายสิ่งของ ผมมองผ่านหน้าอกของพี่ดาอย่างไม่ตั้งใจ แต่ก็อดจะนึกถึงแตงโมลูกย่อมๆ ที่แม่ค้าวางขายอยู่ในตลาดไม่ได้ เธอเอามันมาจากไหนนะ เห็นแล้วน่าหนักอกหนักใจแทนจริงๆ
ยามที่เราขน ย้ายสิ่งของผ่านช่องทางเล็กๆ ที่ต้องค่อยๆ เบียดผ่านกัน ผมรู้สึกได้ถึงความนิ่มจากร่างกายพี่ดา ที่บดเบียดลงมาบนร่างกายผม ที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อของผม มันเป็นความรู้สึกที่คนอย่างผมยากจะบรรยายจริงๆ พี่ดาคงมองผมเป็นน้องเลยไม่ได้ระวังตัว ผมได้แต่ข่มความรู้สึกแปลกๆ ที่กำลังปะทุขึ้นมา ในใจอย่างสุดความสามารถ อย่างน้อยก็เพื่อเห็นแก่พี่สาวผม
วัน เวลาผ่านไป พี่ดามาเป็นแขกประจำของพี่สาวผมแทบทุกวัน บางวันก็ชวนกันออกไปดูหนังพักผ่อน บางวันก็ชวนกัน ไปหาหมอความงาม ไม่รู้พี่สาวผมจะบ้าความงามตามพี่ดาไปถึงไหน ไม่เข้าใจจริงๆ แต่สายตาที่พี่ดามองมายังผม มันแฝงแววตาแปลกๆ มากขึ้นทุกวัน บางคืนผมหลับตานอนยังมองเห็นรอยยิ้ม และแววตาคู่นั้น จนนอนไม่หลับ ต้องลุกขึ้นมาออกกำลังกายหนักๆ เพื่อข่มความรู้สึกตัวเองให้บรรเทาลง
คืนหนึ่งคืนนั้นตีสองกว่าแล้ว ผมตื่นขึ้นมา เพราะเสียงเรียกของพี่สาว ผมเดินลงบันไดมาเจอพี่สาวกำลังประคองพี่ ดาที่อยู่ในอาการเมาไม่ได้สติ พี่สาวบอกว่า คืนนี้เพื่อนร่วมรุ่นเลี้ยงฉลองกัน พี่ดาเมามาก กุญแจบ้านพี่ดาก็หาย จึงต้องพามานอนบ้านเรา แล้วพี่สาวก็บอกให้ผม ประคองพี่ดาขึ้นไปนอนบนห้องของพี่สาว ส่วนตัวพี่สาวขับรถออกจากบ้านไปส่งเพื่อนๆ อีกสองสามคน
ผม ประคองพี่ดาขึ้นบันไดไปห้องพี่สาว ด้วยแขนขาที่สั่นจนแทบควบคุมไม่ได้ กลิ่นไวน์อ่อนๆ ผสมกับกลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่อาบอยู่บนตัวพี่ดา ลอยมาแตะจมูก ลูกแตงโมย่อมๆ มันเบียดกับร่างกายผมจนหลุดออกจาก เกาะอกมาโชว์แก่สายตา ผมได้แต่ข่มความรู้สึกตัวเอง ประคองพี่ดาขึ้นมาจนสุดขั้นบันไดอย่างยากเย็น
แต่แล้วเหตุการณ์ที่ ผมไม่คาดคิด ก็เกิดขึ้นคงด้วยความเมา พี่ดาผลักผมเข้าไปติดผนัง หน้าอกทั้งสองของพี่ดา บดเบียดกับหน้าอกเปลือยเปล่าของผม อย่างแนบแน่น ก่อนที่ผมจะทันได้ตั้งตัว ริมฝีปากของพี่ดาก็กดลงมาบดเบียดกับริมฝีปากผม จากนั้นสติของผมก็ขาดลง ลืมผิดชอบชั่วดี ลืมทุกสิ่งรอบกาย ผมทำสิ่งเลว ร้ายที่สุดในชีวิตกับพี่ดา อย่างไม่น่าให้อภัย
สติผมกลับคืนมาอีกครั้งหนึ่ง ภายใต้เสียงร้องครวญครางเจียนจะขาดใจของพี่ดา แต่ทุกอย่างมันก็สาย เกินที่จะแก้ไขซะแล้ว อารมณ์ที่อัดอั้น มันไหลออกจากตัวผมอย่างสุดจะควบคุม ผมไม่น่าทำมันลงไปเลย…..
ผมขอโทษ…. เสียงขอโทษของผม หลุดออกมาจากปากอย่างแผ่วเบา ภายใต้เสียงสะอื้น และน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย ผมกอดกระชับพี่ดาอย่างสำนึกผิดในการกระทำของตัวเอง แต่เลือดที่ไหลออก ทำให้ผมตกใจแทบสิ้นสติ หลังจากคุณหมอรับตัวพี่ดาเข้าห้องฉุกเฉินแล้ว ผมทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างหมดแรง คงเป็นครั้งแรกของพี่ดาที่เจอเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ พี่ดาจะให้อภัยผมหรือเปล่า นะ หากพี่ดาแจ้งความกับตำรวจ ผมจะทำอย่างไรดี ผมไม่น่าทำกับพี่ดาอย่างนี้เลย แต่ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ร่างกายมันทำไปตามความต้องการของมันเอง แล้วผมจะบอกเรื่องนี้กับพี่สาวอย่างไร?
พี่สาวยืนจ้องหน้าผมด้วยแววตาที่ยากเกินจะบรรยาย ผมนั่งก้มหน้าปล่อยเสียงเบาๆ เล็ดลอดออกจากปากอย่างยากเย็น
…..’ผมขอโทษครับพี่’ ………
พี่ก็รู้ว่าผมเกลียดกะเทยมาก ‘ผมลืมตัวถีบพี่ดาตกบันได’ ผมทำไปอย่างไม่รู้ตัวจริงๆ ครับ
อ้างข้อความนี้
กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ พล พระยาแล
Bookmarks