พบแล้วพรากจากเจ็บกว่าเล็บกรีด
เชือดด้วยมีดลับคมหวังข่มเหง
ต้องแย่งยื้อหรือไม่...ใจรู้เอง
จบแล้วเพลงรักซึ้งถึงบอกลา
หมดความหมายปลายฟ้าชะตาแกล้ง
รักโรยแรงสุดสิ้นถวิลหา
ตามใจแล้วแก้วลบจบพันธนา
ตามปรารถนาหัวใจใครบางคน
ต่อนี้ไปไม่ฝืนรักคืนกลับ
ปล่อยให้ลับสัมพันธ์ดั้นเวหน
อกคนช้ำสัมผัสอัสสุชล
ความอดทนไม่พอท้อใจนัก
ไม่มีดีอะไรให้คิดถึง
ค่าคำนึงมิมีให้ใครประจักษ์
มิคิดพ้อขอให้ใครมารัก
ติดกับดักเพียงหนเกินทนแล้ว
พบพลันพรากจากจบอาจลบยาก
หัวใจฝาก...บอก?รักร้าง?อย่างแน่แน่ว
ลมพัดหวนวันนี้ไร้วี่แวว
รักคลาดแคล้วดับดิ้นสิ้นเยื่อใย
ความนิ่งเฉยที่มีคล้ายตีจาก
รักนี้ยากลำเค็ญเกินเข็นไหว
สิ่งตัดสินนั้นหรือคือหัวใจ
รู้ว่าใครเกลียดรักตระหนักดี
ความเป็นจริงนิ่งคิดรู้ผิดพลาด
มอบโอกาสจบให้...ใครหน่ายหนี
ขอให้พบความหมายสายชีวี
ฉันคนนี้แม้หมองต้องเอ่ย....ลา...
Bookmarks