เบิ่งได้แต่อย่าเห่า

[วัฒนชัย หาริโร]

น้องสาวเอย...วาสนนาหมาน้อยๆ ได้คอยทางนั่งจอบส่อง

ได้แอบมองเบิ่งเจ้า ผุสูงล้ำสำเครื่องบิน

ได้แค่ยินเสียงจาเว้า เดินเคียงเงาแค่เดินผ่าน

บ่กล้าหาญเข้าไปใกล้ แต่ใจนั้นกะคึดนำ

แนวเฮามันต่ำต้อย ได้แค่คอยบ่กล้าเห่า

เบิ่งแต่เงาผุอยู่ฟ้า เมฆาพุ้นเป็นคู่กัน

ได้แค่ฝันแล้งๆ พอมีแฮงได้อยู่ต่อ

แต่บ่พอได้ช้วน นางน้องมาอยู่นำ......ดอกน้องหล่าเอย