.....ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้ กำลังเกิดขึ้นกับใครบ้างหรือเปล่าในขณะนี้ กับความรู้สึกที่ว่า ..เมื่อฉันเจอคนที่ใช่..ในวันที่สายเกินไป คำว่า สายเกินไป ไม่ได้หมายความว่า เขาหรือเราแก่เกินไปนะคะ แต่คำว่าสายเกินไปในที่นี้คือ ตัวเขาและตัวเรา ต่างก็มีพันธะผูกพันธ์กันแล้วนั่นเอง ในชีวิตของคนคนหนึ่ง ที่ค้นหามาโดยตลอด มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ที่จะค้นให้เจอ..คนที่ใช่..คนที่เราวาดฝันไว้ ว่าจะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ในวันวานที่ผ่านมาแล้ว ตั้งแต่วัยหนุ่มสาว และเราก็เพิ่งจะมาเจอเขาในวันนี้ ในวันที่ทุกอย่างมันสายเกินไป เพราะเมื่อเจอแล้ว เขากลับไม่ใช่ของเรา หรือบางคนตัวเองอาจจะยังไม่มีพันธะผูกพันใดๆ แต่เขาคนนั้น..คนที่ใช่ของเรา เขากลับมีเจ้าของแล้ว ซึ่งในความเป็นจริงข้อนี้เอง ที่ทำให้เรา..ต้องเจ็บปวด..

.....สำหรับใครก็ตามที่ยังพอมีศีลธรรมอยู่บ้าง เมื่อรู้แล้วว่าเขามีเจ้าของ ก็คงจะต้องทำใจ และถอยออกมา ว่าเราทั้งสองไม่ใช่เนื้อคู่กันนะ และคงจะทำได้แค่นั้น แค่ได้รู้ว่า..เขาคือคนที่ใช่สำหรับเรา..แต่เขาไม่ใช่ของเรา และมันคงจะเป็นได้แค่นี้ อยู่ในใจ..ตลอดไป

.....แต่สำหรับคนบางจำพวก (อันนี้ไม่ได้ว่าใคร) ที่ศีลธรรมหย่อนยานแล้ว ขาดซึ่งศีลห้าหรือไม่รู้จักศีลห้าเลย รู้ทั้งรู้ว่าเขามีเจ้าของแล้ว คนจำพวกนี้จะพยายามทุกวิถีทาง เพื่อให้ได้มาครอบครองเป็นของตน แม้แต่การแย่งชิงหรือต้องทำร้ายจิตใจใครอีกหลายคนที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยก็ตาม เพียงเพราะความต้องการของตัวเอง แต่คนแบบนี้จะไม่มีความรักที่จริงใจอย่างแน่นอนเพราะเขาจะต้องเจอคนที่ใช่กว่าอีก ไปเรื่อยๆ และเรื่องแบบนี้ก็ยังมีอยู่อย่างมากมายในสังคมทุกวันนี้ ซึ่งอาจกล่าวได้ว่า..ศีลธรรมไม่ได้ทำให้คนเสื่อม..แต่คนต่างหากที่เสื่อมจากศีลธรรม..

.....ฝากถึงใครก็ตาม ที่มีความรู้สึกแบบนี้อยู่..หยุดคิดซักนิด ก่อนที่คุณจะสานสัมพันธ์กันต่อไป ว่าหากทำไปแล้ว จะทำให้ใครเดือดร้อนบ้าง สู้เรายอมเจ็บปวดคนเดียวดีกว่า ที่จะทำให้คนที่เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย ต้องมาเจ็บปวดเพราะเรา อีกหลายคน...

สาวมุก / 14-06-2010