กว่าจะมาได้ขนาดนี้

[หนุ่มสุรินทร์เหลา]

ข้าพเจ้าเด็กชายปุ้ย เกิด เมื่อ 21 เม ย 252.......... ปลายๆๆอิอิ เมื่อข้าพเจ้าเกิดได้ 2 ปี ข้าพเจ้าก็ต้องพลัดถิ่นฐานบ้านเกิดด้วยความยากจนมาพี่งใบบุญของผู้มีพระคุณจนถึงทุกวันนี้ ครอบครัวข้าพเจ้าทำนา รับเหมาก่อสร้าง จากรุ่นปู่มาถึงหลาน ข้าพเจ้าเป็นเด็กที่มีความแปลกจากเด็กทั่วไปคือมีน้ำหนักน้อยและเล็กที่สุดในตำบล เนื่องจากกินไม่เคยอิ่ม

ข้าพเจ้าไม่ได้ต่างจากเด็กแถวพวกนิโกรชาวบ้านเรียกติดปากเวลาที่กลับบ้านเกิด ชีวิตเข้า ป 1 ทำงานก่อสร้างทำนาสารพัดไปเรียนก็โง่ที่สุดในห้อง สมัยเรียนนั้นข้าพเจ้ายังพูดภาษาไทยไม่ได้เลย ข้าพเจ้ามาพูดภาษาไทยเป็นตอนอายุ 8 ขวบ

ไปเรียนก็เรียนไม่รู้เรื่องเพราะไม่เข้าใจในภาษา จนเติบโตมาอายุ 10 ขวบ ข้าพเจ้าเริ่มหันจากทำนาในเวลาเลิกเรียน มาทำงานก่อสร้างในยามปิดเทอม แบบว่าชีวิตไม่รู้จักคำว่าสบายซักที พอจบป 6 ข้าพเจ้ามีความผิดปกติทางร่างกายโดยที่แพทย์ให้คำตอบไม่ได้ว่าเป็นอะไร และเหนื่อยท้อกับชีวิตแต่ข้าพเจ้าก็ไม่เคยท้อ จบ ม 3 เข้าศึกษาต่อในสาขาวิช่างสำวจ และทำงานยามเลิกเรียน และปิดเทอม ข้าพเจ้าทนแบบนี้และพ่อก็มีเงินเก็บ จนมีฐานะดีขึ้น มีธุระกิจประกอบการราคาเป็นล้าน กลับชะตาร้ายถูกโกงแต่ก็ยังไหวตัวทันขายและเลิกกิจการนั้น และหันมาทำอีกทีในช่วงนายกทักษิณ

ต้องขอบคุณนายกทักษิณ ที่ทำให้ข้าพเจ้ามีวันนี้ ตัดสินใจขายธุรกิจกับพ่อ เป็นเงิน .....แสนบาทกำไรเท่าตัวจนมีบ้านมีที่ดินติดถถนลาดยางทางหลวงแผ่นดิน จบ ปวส ทำงานในสายทางที่จบมาครั้งแรกบริษัทขาดทุนครับ เนื่องจากโฟแมนไร้ประสบการณ์ ผมศึกษางานจนทุกวันนี้บริษัทเป็นอันดับหนึ่งใน จ.สุรินทร์

ผมสมัครสอบพนักงานราชการติดครับชีวิตเริ่มดีขึ้นๆๆๆๆๆๆ จนมีพร้อมทุกอย่างขาดอย่างเดียวคนรู้ใจ 555 กว่าจะมาขนาดนี้ผมต้องผ่านเรื่องร้ายๆๆมากมาก ขับรถ พวงมาลัยหลุดก็ผ่านมาแล้ว ขับมอไซค์ชนฟุตบาธรถพังหมด แต่ไม่มีรอยบาดแผลแม้แต่นิดเดียวคือปาติหาริย์ที่สุด ผมมีเรื่องทุกข์มากว่านี้ขอบคุณที่ตรงนี้ที่ให้ระบายความอึดอัดบางส่วนออกมา (คนพิการอย่างผมได้ยืนหยัดมาขนาดนี้ก็ถือว่าดีมากพอแล้ว)

ขอบคุณครับสำหรับกระดาษพื้นน้อย ๆ ที่เป็นที่ระบาย โอกาสหน้าจะมาระบายเรื่องความรักครับ ขอบคุณครับ

[หลินปิงน้อย]

เป็นกำลังใจให้ และสู้ต่อไปนะคะ:l-:l-:l-

[กะเม็งสะเร็น]

เป็นกำลังใจให้ สู้ต่อไปครับ ยี้ ก้อคนสุรินทร์เหลา>>>>. ว่าแต่อยู่แถวไหนครับ ชีวิตคนอิสานเราก็แบบนี้แหละครับผมก็ไม่ได้แต่งต่างกับท่านเท่าไหร่หรอก สู้มาหลายคักเหมือนกัน ผืนแผ่นดินที่แห้งแล้งหล่อหลอมคน อิสานให้แข็งแกร่ง

สู้ ต่อ เติว เด้อ บาด.....

Bump: อ๋อลืมไปอย่างหนึ่ง เกิดวันเดียวกันเลยครับ 21 เมาษายน ขลังอิหลี คนเกิดวันที่นี่ สู้คัก....

[บ่าวดอนโบม]

ชีวิตนี้ไม้สิ้นหวัง
ในเมื่อยังมี 2 แขน 2 มือ 2 ขา 2 เท้า อยู่จงสู้ต่อไปครับ

เบิ่งๆไปแล้ว ละครชิวิตของผมยิ่งหนักกว่าท่านครับ

สู้กันต่อไปครับ

[มั่วหน่าฮ่าน]

อ่านจบแล้ว.....ถือว่าที่สุดของวาสนาหล่ะครับที่จบ ปวส. ออกมาได้...เหอๆ

[ลูกทุ่งคือสายเลือด]

สู้ต่อไปเด้อคับ ตอนนิผมกะหยังบ่ทันได่ไปหาสู้ชีวิตเบิ่งจักเทื่ออยู่ เรียนบ่ทันได่จบ ผมเกิด 253...... แต่ผมขอเอาประสบการณ์ชีวิตของอ้ายไปใช่แน่เด้อคับ (บางช่วง) อิอิ

[ต่าย]

เส้นทางชีวิตทุกคน..ล้วนมีคุณค่าต่อการบอกเล่าประสบการณ์
นี่กะแม่นเรื่องหนึ่งที่บอกถึง..คนเราความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จกะอยู่ที่นั่นจ้า
c06:

[เมษา]

เก่งจังค่ะ แต่คำว่า เหลา นี่แปลว่าหยังหนอ

[๛หนุ่มบ้านไกล๛]

เป็นกำลังใจให้เด้อ ขับ เป็นคนสุรินทร์ เหลา เหมือนกัน สู้ ๆ เด้อคับ

คราวหลัง ก็ ค่อย ๆ พิมพ์หน่อยว๊า หยิ๊ พิมพ์ตกเยอะแยะเลย อาแรงเอ้ย อิอิอิ

[แจ่มใสยิ้มสวย]

หยิ อาแร้งเอ้ย

หยิ คนบุรีรัมย์เหลา มาให้กำลังใจอาแร้ง