ฮักเขาหลาย อยากอายเว้า ซ่างลูโตนโตเฮา คิดนำเขาอยู่อ้ำล่ำ
เจ้ากะมาซ่างทำ เห็นเป็นคนรักง่าย ว่าชายโง่แท้บ่นาง
บ่เหลือโตนกันบ้าง เทิดทูญรักเต็มอุรา คือจั่งผงบังตา เขามาตั๋วบ่เห็นจ้อย
มีแต่คอยตามใจเจ้า ผู้ได๋เว้าอ้ายบ่ว่า บ่เคยคิดหัวซา เขาอิจฉาแท้ ๆ ซังซ้ำว่าบ่ดี
เหลือแต่ความป่นปี้ ลวงพี่ให้เวียนหัว เห็นกรงจักรเป็นคือบัว ย่อนเชื่อคำเจ้าลวงล่อ

ฮักเขาหลายอยากอายเว้า