ตั้งแต่เรียนจบมาเกือบยี่สิบปีแล่ว บ่อเคยมีเลยว่าสิมีมื้อใด๋หยุดเรื่องการเรื่องงาน ย่อนว่าทุกข์ว่ายากจั่งมาลำบากอยู่เมืองไกล มื้อใด๋หาเงินพอได้กะจั่งสิยิ้มออก บางมื่อเครียดๆกะได้ยืมบ้านมหานี่หละครับหาหมู่เว่าปรึกษา สบจังหวะดีๆกะยางเลาะอ่านกระทู้ของชาวบ้าน อ่านแล่วมันกะซอยให้ตัวข้าน้อยนี่อารมณ์ดีขึ้น สมัยทุกมื่อนี่ค่าใช้จ่ายแฮงแพง กินข้าวกินน้ำกะหลายบาทมื่อๆนึง แมนพูใด๋ว่างๆกะหาแนวมาเขียนใส่หูแนเด้อครับ.........อั่นแม้นย้อนไปได้โตผมนี่ มาบ่ออยากใหญ่แท่นอครับ แฮงใหญ่ แฮงสูง แฮงเมือยครับ ถ้าแมนอยู่บ้านนอกเฮาอยากกินปลากะยางไปซีคราวเดียวกะได้กิน อยากกินแย่กินผักกะมีบ่อต้องซื้อ แต่ว่าอยู่ในเมืองแมนขยับเป็นเงินโลดครับ เงินหายากใช้ง่าย แมนใผค่าแรงต่ำๆแฮงยากครับ ใหนจะค่าบ้าน ค่าน้ำค่าไฟ ค่าเมียน้อย(โอ้ยๆบ่อเกี่ยวนอครับ)ขออ้างถึงกระทู้อ้ายพลแนเด้อครับ ว่า ใผคิดคือข้อยแน นั่นล่ะครับ ผมอ่านแล่วผมเลยคิดฮอดบ้าน แต่ว่าได้แต่คิดฮอดครับ ถอยหลังบ่อได้แล่ว เดินทางมาไกล ถ้ายางกลับเขาสิว่าอ่อนแอ แมนสิแพ้บ่อแพ้ กะขอแค่กาลเวลาครับ เพิ่นสิตัดสินให้เฮา ว่าจั่งเจ้านี่สิได้ไปอยู่หม่องใด๋
.........สุดท้ายนี้ผมกะขอขอบคุณบ้านมหาเด้อครับ ที่เฮ็ดให้ผมมีหมู่ หลายอย่าง .........สบายใจแล่วครับ...ขอบคุณ
Bookmarks