เรื่องนี้เกิดขึ้น อยู่เทิ่งเครื่องบินลำหนึ่ง ซื่อสายการบินบ้านมหาแอว-เว พ่ะนะ
หลังจากที่กัปตันพล พระยาแลเพิ่นได้ทักทาย และแจ้งข้อมูลเกี่ยวกับการเดินทางเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
กัปตันพลกะได้บอกกับผู้ช่วยกัปตันกำนันเอ๋ โดยที่โตเพิ่นเองบ่ฮู้ดอกวาจ่ะของลืมปิดไมค์ สั่นเด้ (กัปตันเฒ่า กะจั่งซี่ล่ะพี่น้อง)
"เฮ๊ย...หมอ เดี๋ยวเฮาสิไป Funสาวแอร์จั๊กคนก่อนเด้อ เอ่อ..แต่วาสิไปเข่ก่อนดอกจั่ง4ไปFun" พ่ะน๊า.....เพิ่นวา
บาดเนี่ยซู่คนที่นั่งยุห้องโดยสารเทิ่งเครื่องกะได้ยินที่กัปตันเฒ่าเพิ่นเว่าออกมาเบิ่ดติ๊ล่ะ
ผัดมีสาวแอร์นางหนึ่งบาดเนี่ย นางได้ยินจั่งสั่นกะต๊กใจอย่างแฮง (ต๊าย...ตาย พ่ะนะลาวคึด)
เทิ่งคึด เทิ่งฟ่าวแลนติ๊ล่ะ หวังสิฟ่าวไปปิดไมค์ สั่นเด๊ะ....
ผัดหลูบคาดลาดไปสะดุดที่นั่งผู้โดยสาร กะเล๊ยล้มกองอ๊วกหยวกยุหม่องนั่นล่ะ
หม่องนั่นผัดแม่นยายหนูซิง นามสกุลตาซวดนั่งยู๊ บาดหิเนี่ย ยายหนูผู้ฉลาดเนาะ
ซีวิดเลากะผ่านมาหลายสิบฝนทนแล้งดีคั่ก เป็นผู้ฮู้แจ้ง แทงตลอดวาสั่นเถาะ
เลากะเลยยื่นมือไปจับต้นแขนสาวแอร์พยุงซ่อยให่ลุกขึ้น พ้อมทั้งบอกวา
"อิหล่า...บ่ต้องฟ่าวกะได้ดอกนาง โตบ่ได้ยินติ่ กัปตันเพิ่นวา เพิ่น4ไปเข่ก่อนแล่วจั่ง4กลับมาFun"
ป.ลิง คั่นเรื่องนี้ซ้ำ ถ้ามีคนนำมาลงแล่วจะขออำภัยไว่หม่องนี่เด้อค่า
อันนี่กะลอกต่อเพิ่นมาคือกัน แต่วาดัดแปลงนิดหน่อยเพิ่มอีกหลายเติบยุคือกัน อิอิ
Bookmarks