บางครั้งก็ให้คำตอบตัวเองไม่ได้...รักคืออะไร รักเขาทำไม คิดถึงเขาแล้วเขามีสิ่งที่เรามีให้เขาหรือเปล่า คนเราถ้ามีความรักก็เหมือนโลกเป็นสีชมพู แต่รักของฉันทำไมเหมือนคนตาบอด เหมือนมองไปทางไหนก็มืดดำไปทุกที่ คิดหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ ทำไมๆ ตั้งคำถามให้ตัวเองทุกวัน มีความสุขในช่วงแรกๆ มีคนห่วง คิดฮอด แต่เมื่อเวลาของความจริงมาถึง ทั้งที่เราเคยคิดไว้แล้วว่าสักวันอาจจะมีวันนี้ แต่เมื่อถึงวันนั้นจริงๆ โลกทั้งใบพังทลายในพริบตา น้ำตาช่วยอะไรคนไม่ได้ พึ่งรู้ในวันนี้ ทุกข์ เสียใจ มีใครช่วยเราได้ ความคิดในช่วงที่โลกเป็นสีดำก็ขาดสติ อยากทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ คิดไปสารพัด มาคิดอีกทีอาจจะมีคนห่วง คนคอยอยู่ข้างหลัง ทำไมเราต้องทำร้ายตัวเอง...ดวงอาทิตย์ในช่วงกลางวันก็ยังมีแสงสว่าง ตกเย็นมาก็มืดดับไปตามธรรมชาติ ชีวิตคนเราก็เหมือนกัน มีทุกข์ สุข สว่าง มืดบอด เหมือนเราตอนนี้ โชคดีได้คนดีช่วยเตือน เอาธรรมะเข้าช่วย ไม่งั้นคงไม่มีวันนี้ แล้วคุณล่ะ "รักคือการจากลาเหมือนฉันหรือเปล่า?"
Bookmarks